Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor - Foyer

G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen
vordering tot schorsing bij uiterst dringende noodzakelijkheid van een dergelijke
beslissing geen zin.
3. Annulatiebevoegdheid en accessoire bevoegdheden
a. Annulatiebevoegdheid
16. Luidens artikel 39/2, § 2, Vr.W. doet de Raad uitspraak, bij wijze van arresten, als
annulatierechter over de overige beroepen wegens overtreding van hetzij substantiële,
hetzij op straffe van nietigheid voorgeschreven vormen, overschrijding of afwending van
macht. Deze annulatiebevoegdheid heeft dezelfde inhoud en draagwijdte als die welke de
Raad van State heeft (art. 14, §§ 1 en 3 60 , R.v.St.-wet) zodat het volstaat naar die te
verwijzen 61 .
Op deze annulatiebevoegdheid enten zich de accessoire bevoegdheden, te weten de
schorsingbevoegdheid en de bevoegdheid om voorlopige maatregelen te bevelen. Wat de
bevoegdheidsvraag in het schorsingscontentieux betreft, kan worden vastgesteld dat de
problematiek inzake de bevoegdheid van de Raad van State zich ter zake niet anders
stelt dan in het vernietigingscontentieux 62 .
17. Naar analogie met hetgeen voor de Raad van State geldt 63 , kunnen o.i. uit artikel
39/2 Vr. W., § 2, Vr.W. drie voorwaarden worden afgeleid die cumulatief aanwezig
moeten zijn opdat de Raad bevoegd zou zijn om uitspraak te doen over een geschil dat
hem in het annulatiecontentieux wordt voorgelegd:
1° het beroep moet strekken tot de nietigverklaring wegens machtsoverschrijding van
een administratieve rechtshandeling. Deze vereiste houdt een wettelijke begrenzing in
van de bevoegdheid van de Raad zitting houdend in het annulatiecontentieux, zodat ieder
verzoekschrift dat niet tot onderwerp heeft een beroep tot nietigverklaring van een
administratieve rechtshandeling, niet onder de bevoegdheid van de Raad valt. In wezen
houdt zij in dat de Raad, als rechter over de machtsoverschrijding, naar aanleiding van
zijn wettigheidtoezicht op een hem voorgelegde bestuurshandeling, enkel kan besluiten
tot hetzij verwerping van het beroep, hetzij de vernietiging van de bestreden handeling.
Toegepast in het contentieux betreffende de geschillen over beslissingen betreffende de
toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van
vreemdelingen, houdt zulks in dat de Raad zich onbevoegd dient te verklaren om een
vreemdeling te machtigen in het Rijk te verblijven 64 . Om dezelfde reden is de Raad in
het raam van een annulatieberoep niet bevoegd een vreemdeling te erkennen als
vluchteling. Het verzoek zulks te doen is niet ontvankelijk 65 ;
60
Zie inzake de bevoegdheid tot het vernietigen van de impliciete (weigerings)beslissing, infra, randr.
19.
61
Wetsontwerp tot hervorming van de Raad van State en tot oprichting van een Raad voor
Vreemdelingenbetwistingen, Memorie van toelichting, Parl. St. Kamer 2005-2006, nr. 2479/001, 18.
62
zie G. DEBERSAQUES, "Knelpunten in de schorsingsprocedure voor de afdeling administratie. Een
prima facie-onderzoek van de primaire ontvankelijkheidsvoorwaarden van de vordering tot schorsing",
l.c., 42-46 en wat de beoordeling (vanuit procedureel oogpunt) van de ontvankelijkheidsexcepties
betreft, de p. 94-96.
63
W. LAMBRECHTS, Geschillen van bestuur, Antwerpen, Kluwer rechtswetenschappen, 1988, 180-181;
P. LEWALLE, Contentieux administratif, Luik, Ed. Fac. Droit de Liège, 1997, 401; J. SALMON, Le Conseil
d'Etat, I, Brussel, Bruylant, 1994, 220; G. DEBERSAQUES, "De rechtsmacht van de Raad van State
inzake de onteigening ten algemene nutte" T.B.P. 2000, 12. Andere auteurs houden een eigen indeling
aan : zie b.v. Les Novelles. Droit administratif, VI, v° Le Conseil d'Etat, Brussel, Larcier, 1975, nrs. 777
e.v. en M. LEROY, Contentieux administratif, Brussel, Bruylant, 1996, p. 137 e.v.
64
Cfr. naar analogie voor wat inzake de Raad van State geldt : R.v.St., nr. 67.250, 2 juli 1997.
65 Zie R.v.St., nr. 105.008, 21 maart 2002.
12