Deelrapport trendanalyse domein Veiligheid - Nationaal Archief
Deelrapport trendanalyse domein Veiligheid - Nationaal Archief
Deelrapport trendanalyse domein Veiligheid - Nationaal Archief
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Concept rapport <strong>Veiligheid</strong> – februari 2011<br />
<br />
A Individualisering<br />
A Secularisatie<br />
A Medialisering<br />
A Verzakelijking<br />
A Trend: (de meeste trends die vallen onder dit <strong>domein</strong>)<br />
A Trend: juridisering van de samenleving<br />
A Trend: opkomst en teruggang van de gedoogcultuur<br />
A Domein: <strong>Veiligheid</strong><br />
A Domein: Recht<br />
Vanaf begin jaren tachtig.<br />
!<br />
Tot begin jaren tachtig stond het begrip veiligheid minder hoog op de maatschappelijke<br />
en politieke agenda dan in de decennia erna. Sterker nog, de Wetenschappelijke Raad<br />
voor Regeringsbeleid voorspelde in 1977 dat bijvoorbeeld criminaliteit in 2000 een<br />
randverschijnsel zou zijn. [Boutellier, 2007, 184] Desondanks werd veiligheid in de loop<br />
van de jaren tachtig een belangrijk maatschappelijk thema, dat op uiteenlopende<br />
terreinen speelde. De toename van criminaliteit werd een bron van maatschappelijke<br />
onrust en deed de gevoelens van onveiligheid van de burger groeien. Internationale<br />
rampen als die in Tsjernobyl maakten dat de overheid beleid ontwikkelde op het gebied<br />
van externe veiligheid. Ook de aanslagen van 9 september 2001 op de Twin Towers<br />
vormden een aanslag op de veiligheidsgevoelens van de burger.<br />
De groeiende behoefte aan veiligheid werd zodoende gevoed door een opeenvolging van<br />
ontwikkelingen en gebeurtenissen. Desondanks was de samenleving in diezelfde periode<br />
veiliger dan ooit. De burger was gezonder, welvarender en had een hogere<br />
levensverwachting, maar zag zich tezelfdertijd geconfronteerd met nieuwe onzekerheden<br />
die samenhingen met maatschappelijke ontwikkelingen als vergrijzing, opwarming van<br />
de aarde, globalisering, ziekten en migratie. (Jonker 2007, 27) Voor de<br />
geïndividualiseerde, geseculariseerde burger konden deze onzekerheden niet langer<br />
worden verklaard dan wel opgelost door zich neer te leggen bij het lot. In de nieuwe<br />
maatschappelijke orde kende iedere situatie een verantwoordelijke, en in de ogen van de<br />
burger was de overheid bij uitstek verantwoordelijk voor kwesties rond veiligheid.<br />
[Interview met Safranski door Van den Bergh, 2005, 29]<br />
Dit werd gestimuleerd door ontwikkelingen als de politisering, juridisering, mobilisering<br />
en medialisering van veiligheid, crises en rampen. Dat wil zeggen dat bij incidenten<br />
betreffende de veiligheid in toenemende mate werd gedacht in termen van<br />
verantwoordelijke autoriteiten, strafrechtelijke consequenties, en genoegdoening voor de<br />
slachtoffers en gedupeerden. De media speelden bovendien niet alleen een belangrijke<br />
rol in het verspreiden van nieuws rond onheil, maar ook in de publieke roep om controle<br />
en verantwoording. [Rosenthal, 2009, 23A27]<br />
De overheid kwam ondertussen ‘in een spagaat tussen terugtreden en optreden’ te<br />
zitten. [Boutellier 2007, 191A192] In reactie op specifieke gebeurtenissen, bijvoorbeeld<br />
de vuurwerkramp in Enschede, werd ingegrepen en aangestuurd op beter toezicht,<br />
terwijl in het algemeen het overheidsbeleid in toenemende mate gericht was op<br />
‘responsabilisering’, ofwel op de eigen verantwoordelijkheid van de burger. In meer<br />
9