Deelrapport trendanalyse domein Veiligheid - Nationaal Archief
Deelrapport trendanalyse domein Veiligheid - Nationaal Archief
Deelrapport trendanalyse domein Veiligheid - Nationaal Archief
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Concept rapport <strong>Veiligheid</strong> – februari 2011<br />
<br />
( 7 8 .<br />
A Emotionalisering<br />
A Individualisering<br />
A Toegang, participatie en emancipatie<br />
A Trend: Groeiend belang van ‘veiligheidsgevoelens’ van de burger, Verharding van<br />
de maatschappij ten aanzien van criminaliteit<br />
A Domein: Zorg voor recht<br />
A Hotspot: Bijlmerramp<br />
A Hotspot: Vuurwerkramp Enschede<br />
A Hotspot: Cafébrand Volendam<br />
Jaren negentig A na 2005<br />
!<br />
Geweld en agressie komen onvermijdelijk in elke maatschappij voor, de mate waarin ze<br />
voorkomen en wel of niet worden geaccepteerd varieert in de tijd. De laatste decennia is<br />
er enerzijds sprake van verruwing van de Nederlandse samenleving (SCP 1998: 52 en<br />
666), een gestage groei van geweldscriminaliteit en een steeds onvoorspelbaarder<br />
geworden toepassing van geweld in de openbare ruimte, ondermeer door overmatig<br />
gebruik van alcohol en drugs die de rem op zelfbeheersing doen afnemen. (SCP 1998:<br />
628) Anderzijds neemt de gevoeligheid voor agressie en geweld en de afkeur daarvan in<br />
de hele maatschappij toe. Zo worden bijvoorbeeld mishandeling, kleine diefstallen of<br />
vernieling door de samenleving strafwaardiger beschouwd dan voorheen (Buruma 1994:<br />
211/212, Wittebrood 2010, Van Vliet 2010, Weijers 2000). Aan de ene kant zijn burgers<br />
minder tolerant geworden ten opzichte van crimineel of overlast gevend gedrag, aan de<br />
andere kant ook ten aanzien van elkaar (SSvN 2003:218).<br />
Het incasseringsvermogen lijkt in de Nederlandse samenleving steeds beperkter te<br />
worden (Jacobs 2008: 11) wat zijn neerslag vindt in de maatschappelijke<br />
omgangsvormen. Vooral personen die een publieke taak uitoefenen, zoals het politieA,<br />
brandweerA, ambulancepersoneel, maar ook medewerkers van de overheid, sociale<br />
diensten, onderwijsinstellingen en het openbaar vervoer geven steeds vaker aan in hun<br />
werk geconfronteerd te worden met uiteenlopende vormen van agressie en/of geweld die<br />
expressief – als een vorm van ontlading – of instrumenteel – om een concreet doel te af<br />
te dwingen – worden ingezet (Driessen e. Middelhoven 2001: 15, Jacobs e.a. 2008: 13).<br />
Onder agressie en geweld tegen medewerkers met publieke taken wordt verstaan: “het<br />
welbewust verbaal uiten, gebruiken van fysieke kracht of macht, dan wel dreigen<br />
daarmee, gericht tegen een werknemer, onder omstandigheden die rechtstreeks verband<br />
houden met het verrichten van publieke taak, wat resulteert of waarschijnlijk zal<br />
resulteren in een gevoel van bedreiging, materiële schade, letsel, de dood of psychische<br />
schade” (www.hetccv.nl). Concreet gaat het hier om verbaal geweld zoals schreeuwen,<br />
schelden, vernederen, treiteren, pesten; fysiek geweld zoals duwen, trekken, slaan,<br />
vastgrijpen, schoppen, spugen, verwonden, maar ook om bedreigen van medewerkers<br />
en/of zijn/haar gezinsleden, bedreigende gebaren maken, chanteren, stalken,<br />
achtervolgen, seksuele intimidatie of discriminatie vanwege huidskleur, sekse, leeftijd,<br />
geloofovertuiging, seksuele geaardheid of voorkeur etc. (Jacobs e.a. 2009: 29A45).<br />
De mate waarin verschillende beroepsgroepen te maken krijgen met agressie en geweld<br />
is afhankelijk van hun inhoudelijke taken en bevoegdheden. Zo lijkt agressief gedrag,<br />
wederspannigheid (het zich verzetten tegen een ambtenaar in de rechtmatige uitoefening<br />
84