12.09.2013 Views

Deelrapport trendanalyse domein Veiligheid - Nationaal Archief

Deelrapport trendanalyse domein Veiligheid - Nationaal Archief

Deelrapport trendanalyse domein Veiligheid - Nationaal Archief

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Concept rapport <strong>Veiligheid</strong> – februari 2011<br />

toepassing van asbest in andere vormen niet langer toegestaan. Het gebruik ervan was<br />

in de jaren daarvoor al sterk afgenomen.<br />

Na het verbod op asbest bleven er in Nederland nog miljoenen kilo’s van het materiaal<br />

aanwezig onder andere in dakplaten, schoorsteenpijpen, wegverharding,<br />

verwarmingsapparatuur, gevelbedekking, warmhoudplaatjes en vloertegels. Dit leverde<br />

potentieel gevaar op voor gebruikers en omgeving. Vooral bij incidenten (bijvoorbeeld<br />

brand in gebouwen met asbestdekking) riep het gevaar van verspreiding veel commotie<br />

op. De aandacht werd vooral gericht op het probleem van het veilig verwijderen,<br />

respectievelijk conserveren. De voorschriften voor asbestverwijdering leidden er toe, dat<br />

in veel gevallen een professioneel bedrijf moest worden ingeschakeld (‘mannen in witte<br />

pakken’). De kosten hiervan waren zodanig dat vooral voor particulieren dit tot zware<br />

lasten en het nodige ontwijkgedrag leidde.<br />

Het verbod op het gebruik van asbest betekende niet dat er zich geen nieuwe<br />

ziektegevallen meer voordeden. De periode waarna ziekten als gevolg van contact met<br />

asbest zich kunnen openbaren, kan oplopen van 30 tot 50 jaar. Zo’n lange duur betekent<br />

dat voor werknemers een claim in de richting van de werkgever vaak verjaard zal zijn, of<br />

deze niet verhaalbaar is omdat de werkgever als rechtspersoon niet meer bestaat. Voor<br />

die gevallen is in 2000 door de Nederlandse overheid als ‘vangnet’ de regeling<br />

Tegemoetkoming Asbestslachtoffers (TAS) ingesteld. De regeling werd uitgevoerd door<br />

de Sociale verzekeringsbank (SVB). Voor immateriële schade kon een vergoeding van<br />

maximaal ƒ 30.000,A worden verstrekt. De regeling gold alleen voor lijders aan<br />

mesothelioom, niet voor andere vormen van asbestgerelateerde ziekten. In 2006 werd<br />

de regeling uitgebreid naar asbestslachtoffers die de ziekte niet in een arbeidsrelatie<br />

hadden opgedaan.<br />

<br />

A ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer en haar<br />

taakvoorgangers<br />

A ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en haar taakvoorgangers<br />

A ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en haar taakvoorgangers<br />

A ministerie van Justitie<br />

A Sociale Verzekerings Bank<br />

A Stichting Instituut Asbestslachtoffers<br />

A producenten en bedrijfsmatige gebruikers van asbesthoudende materialen<br />

""<br />

A Ministerie van VROM, Asbest in en om het huis (Den Haag 2009)<br />

A Janssens, L. et al, Van TAS tot vangnet voor asbestslachtoffers (Den Haag 2002)<br />

A http://www.asbestslachtoffers.nl/primosite/show.do?ctx=145975,263752&anav=<br />

263753 (geraadpleegd 7 september 2010)<br />

110

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!