Deelrapport trendanalyse domein Veiligheid - Nationaal Archief
Deelrapport trendanalyse domein Veiligheid - Nationaal Archief
Deelrapport trendanalyse domein Veiligheid - Nationaal Archief
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Concept rapport <strong>Veiligheid</strong> – februari 2011<br />
toepassing van asbest in andere vormen niet langer toegestaan. Het gebruik ervan was<br />
in de jaren daarvoor al sterk afgenomen.<br />
Na het verbod op asbest bleven er in Nederland nog miljoenen kilo’s van het materiaal<br />
aanwezig onder andere in dakplaten, schoorsteenpijpen, wegverharding,<br />
verwarmingsapparatuur, gevelbedekking, warmhoudplaatjes en vloertegels. Dit leverde<br />
potentieel gevaar op voor gebruikers en omgeving. Vooral bij incidenten (bijvoorbeeld<br />
brand in gebouwen met asbestdekking) riep het gevaar van verspreiding veel commotie<br />
op. De aandacht werd vooral gericht op het probleem van het veilig verwijderen,<br />
respectievelijk conserveren. De voorschriften voor asbestverwijdering leidden er toe, dat<br />
in veel gevallen een professioneel bedrijf moest worden ingeschakeld (‘mannen in witte<br />
pakken’). De kosten hiervan waren zodanig dat vooral voor particulieren dit tot zware<br />
lasten en het nodige ontwijkgedrag leidde.<br />
Het verbod op het gebruik van asbest betekende niet dat er zich geen nieuwe<br />
ziektegevallen meer voordeden. De periode waarna ziekten als gevolg van contact met<br />
asbest zich kunnen openbaren, kan oplopen van 30 tot 50 jaar. Zo’n lange duur betekent<br />
dat voor werknemers een claim in de richting van de werkgever vaak verjaard zal zijn, of<br />
deze niet verhaalbaar is omdat de werkgever als rechtspersoon niet meer bestaat. Voor<br />
die gevallen is in 2000 door de Nederlandse overheid als ‘vangnet’ de regeling<br />
Tegemoetkoming Asbestslachtoffers (TAS) ingesteld. De regeling werd uitgevoerd door<br />
de Sociale verzekeringsbank (SVB). Voor immateriële schade kon een vergoeding van<br />
maximaal ƒ 30.000,A worden verstrekt. De regeling gold alleen voor lijders aan<br />
mesothelioom, niet voor andere vormen van asbestgerelateerde ziekten. In 2006 werd<br />
de regeling uitgebreid naar asbestslachtoffers die de ziekte niet in een arbeidsrelatie<br />
hadden opgedaan.<br />
<br />
A ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer en haar<br />
taakvoorgangers<br />
A ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en haar taakvoorgangers<br />
A ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en haar taakvoorgangers<br />
A ministerie van Justitie<br />
A Sociale Verzekerings Bank<br />
A Stichting Instituut Asbestslachtoffers<br />
A producenten en bedrijfsmatige gebruikers van asbesthoudende materialen<br />
""<br />
A Ministerie van VROM, Asbest in en om het huis (Den Haag 2009)<br />
A Janssens, L. et al, Van TAS tot vangnet voor asbestslachtoffers (Den Haag 2002)<br />
A http://www.asbestslachtoffers.nl/primosite/show.do?ctx=145975,263752&anav=<br />
263753 (geraadpleegd 7 september 2010)<br />
110