ERFPACHT en opstal - FED-net

Wet van 10 januari 1824 over het recht van erfpacht
de tekst zoals gepubliceerd in
«Journal officiel du royaume des Pays-Bas», 1824, nr. 14
Art. 1 – Erfpachtsregt is een zakelijk regt om het vol
genot te hebben van een aan eenen anderen
toebehoorend onroerend goed, onder gehoudenis om aan
laatstgemelden, als eene erkentenis van deszelfs
eigendom, eene jaarlijksche pacht te voldoen, hetzij in
geld, het zij in voortbrengselen of vruchten.
De titel van aankomst van het erfpachtsregt moet in de
openbare daartoe bestemde registers
worden overgeschreven.
Art. 2 – Erfpachtsregt mag, noch voor eenen langeren
tijd dan negen en negentig jaren, noch voor eenen
korteren tijd dan zeven en twintig jaren, worden
gevestigd.
Art. 3 – De erfpachter oefent alle de regten uit, welke
aan den eigendom van het erf verknocht zijn, doch hij
vermag niets te verrigten, waardoor de waarde van den
grond zoude worden verminderd.
Hij mag alzoo. onder andere, geene af- of uitgravingen
doen van steen, steenkolen, turf, klei
of andere soortgelijke tot het erf behoorende
grondspecien, ten ware de ontginning reeds mogt zijn
aangevangen, toen zijn regt is geboren.
Art. 4 – De boomen, welke gedurende het erfpachtsregt
sterven, of door een toeval worden omgeworpen, komen
ten voordeele van den erfpachter, mits hij andere in
derzelver plaats stelle.
Hij heeft insgelijks de vrije beschikking over alle
beplantingen. door hem zelven aangelegd.
Art. 5 – De grondeigenaar is tot geenerlei reparatie
gehouden.
Daarentegen is de erfpachter verpligt het in erfpacht
uitgegeven goed te onderhouden, en daaraan
de gewone reparatien te doen.
Hij mag door het stellen van gebouwen, of door het
ontginnen of beplanten van gronden, het erf
verbeteren.
Art. 6 – Hij is bevoegd om zijn regt te vervreemden, met
hypotheek te belasten, en den grond, in erfpacht
uitgegeven, met dienstbaarheden te bezwaren, voor het
tijdvak van zijn genot.
Art. 7 – Bij het eindigen van zijn regt, kan hij wegnemen
alle zoodanige door hem gestelde gebouwen of gemaakte
beplantingen, waartoe hij, uit kracht der overeenkomst,
niet gehouden was; doch hij is verpligt de schade te
vergoeden, welke door dat wegnemen aan den grond
mogt veroorzaakt zijn.
Niettemin heeft de grondeigenaar regt van
terughouding op die voorwerpen, tot dat de erfpachter
hem het verschuldigde volledig voldaan heeft.
Art. 8 – De erfpachter is onbevoegd om van den
grondeigenaar te vorderen dat hij de waarde betale van
de gebouwen, werken, betimmeringen en beplantingen,
hoe genaamd, welke eerstgemelde heeft gemaakt, en die
zich hij het eindigen der erfpacht op den grond bevinden.
Art. 9 – Hij draagt alle belastingen, welke op het erf zijn
gelegd, het zij gewone, het zij buitengewone. het zij
jaarlijksche, het zij dezulke die slechts eenmaal moeten
worden betaald.
Art. 10 – De verpligting om de erfpacht te voldoen is
onsplitsbaar, blijvende ieder gedeelte van den in erfpacht
uitgegeven grond voor de geheele pacht aansprakelijk.
De erfpachter kan bij parate executie tot de betaling
worden genoodzaakt.
Art. 11 – De erfpachter kan geenerlei vrijstelling van
betaling der pacht vorderen, noch uit hoofde van
vermindering, noch van het geheel ophouden des genots.
Zoo niettemin de erfpachter gedurende vijf
achtereenvolgende jaren van het geheel genot is
beroofd geweest, zal hem kwijtschelding verschuldigd
zijn voor den tijd van zijn gemis.
Art. 12 – Ter zake van elken overgang van het
erfpachtsregt of van verdeeling eener gemeenschap, is
geen buitengewone uitkeering daarvoor verschuldigd.
Art. 13 – Bij het eindigen van het erfpachtsregt.heeft de
eigenaar tegen den erfpachter eene personele
regtsvordering tot vergoeding der kosten, schaden en
interessen, veroorzaakt door nalatigheid en gebrek van
onderhoud van het erf. en voor de regten die de
erfpachterdoor zijne schuld rnogt hebben laten verjaren.
Art. 14 – Wanneer het erfpachtsregt door het verloop
des tijds is geeindigd, wordt hetselve niet stilzwijgend
vernieuwd, doch kan hetzelve hij voortduring blijven
bestaan tot weder opzegging toe.
Art. 15 – De erfpachter kan van zijn regt worden
vervallen verklaard, ter zake van rnerkelijke aan
het goed toegebragte schade, of van het groveIijk
misbruiken daarvan; onverminderd de regtsvordering
tot vergoeding van kosten. schaden en interessen.
Art. 16 – De erfpachter zal de vervallenverklaring, uit
hoofde van aan het goed toegebragte schade of misbruik
van genot, kunnen verhinderen, wanneer hij de zaken in
haren vorigen staat herstelt, en voor het vervolg
voldoende verzekering geeft.
Art. 17 – Alle de bij deze titel vastgestelde
verordeningen zullen alleen plaats grijpen. voor zoo
verre daarvan door de overeenkomsten der partijen niet
is afgeweken, behoudens echter de bepalingen van
artikel 2 hierboven.
Art. 18 – Erfpachtsregt gaat op dezelfde wijze als het
regt van opstal verloren.
5