Kortsluiting

'Kun je het zelf of ga je dan weer over je nek?'
Daniël stond op. Met houterige bewegingen knielde hij
voor zijn kast, rommelde op de bodem rond en trok een
schoenendoos te voorschijn. Hij scheurde de deksel doormidden
en schoof de helften over het tapijt naar elkaar toe,
op die manier een groot deel van de bruinige plas opnemend.
Hij herhaalde de handeling, de deksel legend in de
doos. Op het tapijt bleef een donkere, zurig ruikende vlek
achter.
Hij keek op. 'Zo is het het handigst.'
Jesse knikte. 'Ik haal een bak water.'
Op de overloop kwam hij Marja tegen.
'Zal ik naar boven gaan?'
'Nog niet. Heb je een bak warm water? En een borstel?'
'Waarvoor?'
'Overgeef. '
'Nee toch. Wacht.'
Ze liep voor hem uit naar beneden.
'Hier, een ouwe afwaskwast. Maar eigenlijk moet het
eerst met doeken opgenomen. Anders wrijf je het erin.'
'Is al gebeurd. Hij deed het altijd met karton. Dat is het
handigst, zegt hij.'
__ 'Jes .. .'
Hij zag dat ze huilde.
'Straks.' Hij wreef met zijn duim over haar neus. 'Het
komt wel goed.'
'Is er veel kapot?'
'Zijn drijfschaaltje. En je moet een nieuw plantje kopen.'
'Waar had je naartoe gewild?' vroeg Jesse al borstelend.
'Terug naar het asiel.'
Een moment hing de afwaskwast roerloos boven het tapijt.
Toen gooide Jesse zijn hoofd achterover en lachte daverend.