Kortsluiting

had een tijdje geduurd voor zijn vingers wisten wat ze ervan
moesten maken. Daarna was het niet moeilijk geweest.
Jammer dat je niet het hele leven zo eenvoudig naar je hand
kon zetten.
Richard keek nog eens en schoot in de lach. 'Waarom is
er een zonnebril op getekend?'
'Omdat hij blind is, natuurlijk,' zei Rob. 'Blinden hebben
meestal een zonnebril op. Anders kijkt iedereen naar
.die ogen.'
'Dat geeft toch niks?' zei Dennis. 'Dat zien ze toch niet.'
'Nee, maarre .. .' Rob weifelde. 'Voor hun gevoel, misschien.'
'Als jij de wereld niet ziet, hoeft de wereld jou ook niet te
zien,' zei Daniël.
'Dat gaat me boven m'n pet,' zei Dennis. 'Kan ik dit een
keer van je lenen? Leuke muziek. Wel dof anders, op zo'n
bandje. Heb je geen cd-speler?'
Daniël schudde zijn hoofd en dronk zijn glas leeg. 'We
moeten terug, anders halen we het niet.'
Onderweg naar beneden fluisterde Rob: 'Je moet hem
niks lenen, Daniël. Hij geeft nooit iets terug.'
Op het plein werden ze ges apt door Gert Bovenkamp.
'Aan de wandel geweest, heren?'
'Hij had een boek vergeten,' zei Dennis gladjes.
o nee, vader, dat gaat mooi niet door, dacht Daniël.
'Hij wou een patatje, toen zijn we even meegelopen,' zei
hij met een stalen gezicht.
Bovenkamp keek hem aan. Daniël keek rustig terug.
Dennis schuifelde met zijn voeten.
'Duur patae,' zei Gert. 'Kost jullie de man twee prikpauzes,
plus een aantekening.'
Hij duwde een vinger in Dennis' maag. 'Jij begint. Een
beetje beweging is goed voor je cholesterol.'