Kortsluiting

2
Daniël zat naast Jesse ('Zeg maar Jesse, dat gemeneer is
niks. En oom is uit de tijd van W.G. van de Hulst') en
zweeg, zoals hij al drie kwartier gezwegen had.
Wie was W.G. van de Hulst in godsnaam? Een of andere
politieke pief? Als dat bedoeld was om indruk op hem
te maken dan moest J esse vroeger opstaan. Hij klemde zijn
lippen nog wat vaster op elkaar.
'Wil je soms de radio aan?' vroeg Jesse.
Daniël schudde zijn hoofd. Hij prutste aan de gordel die
in zijn buik sneed. De gordel klikte open en hij haalde opgelucht
adem.
Jesse keek opzij.
'Ik had graag dat je die omhield. Er zit ergens wel een
knijper aan, dan kun je hem wat afremmen.'
'D'r vallen anders evenveel dooien met als zonder gordel.'
Daniëls stem sloeg over, en hij hoestte.
'Daar ben ik nog niet zo zeker van,' zei Jesse.
'Ik heb maagpijn.'
'Toch heb ik liever dat je hem draagt.' Jesse keek in zijn
buitenspiegel en besloot de vrachtwagen vóór hem toch
maar niet in te halen.
'Ik heb last van m'n maag, zeg ik toch!'
Jesse was het zat. 'Doe je 'm zelf om, of moet ik het voor
je doen?'
Daniël bewoog zich niet.
Zonder verdere plichtplegingen gaf J esse richting aan
naar rechts en stuurde de vluchtstrook op.
Daniël wachtte tot de auto bijna stilstond en klikte toen
de gordel vast.
10