Kortsluiting

'Waarom niet?'
'Ze denken dat ik een kind ben.'
'Ben je toch ook,' zei Marieke.
Jesse lachte. 'Wacht maar, ik zal ze wel eens even vertellen
dat het menens is.'
'Wie wast er af?' vroeg Marja. 'Het is mijn beurt, maar ik
heb hard gewerkt.'
Daniël stond op. 'Ik doe het wel.'
'Uitslover,' mompelde Marieke.
'Marieke, help jij even.'
'Ik moet nog gitaar studeren.'
'Dat had je dan eerder moeten bedenken.'
'En ik heb ook al die verf gehaald.'
'Daniël ook. Schiet op.'
Terwijl Marieke borden en kopjes in het afdruiprek smeet
als voerde ze een jongleer-act op, stond hij te overwegen of
hij het zou vragen. Zo duur zou het toch niet zijn? Of misschien
...
'Kan ik jouw bibliotheekkaart een keer lenen?'
'Waarvoor?'
'Om naar de bibliotheek te gaan.'
'Je meent het. Waarom vraag je zelf niet een kaart aan?'
'Hoe duur zijn die?'
'Duur? Die zijn gratis. Tot je achttiende ofzo. Je hoeft
geloof ik alleen maar een handtekening van je ... van J esse
of Marja.'
Ze trok de stop uit de afvoer en veegde met een paar
slordige halen over het aanrecht. 'Ik dacht trouwens dat jij
niet las.'
'Soms.'
'Nou, je kunt gewoon een formulier halen bij de bieb en
klaar is Kees.'