Kortsluiting

de deur van de verfwinkel open. Als hij per se de verkeerde
vrienden wil uitzoeken, dan gaat hij z'n gang maar.
Daniël koos de op een na goedkoopste pizza.
'Jij hebt ook gesjouwd, dus jij mag ook best die Calzone,
hoor,' zei Marja.
'Hoop geld voor een happie eten,' mompelde hij .
'Ja of neer Dit is je laatste kans,' zei Jesse. Hij liep naar
een scheefhangend schilderij en tikte ertegen.
Daniël haalde zijn schouders op. 'Best.'
In gedachten telde hij het op. Dik tachtig gulden voor
vijf pizza's, plus drie blikken verf van drie tientjes per stuk;
dat waren dure muurtjes. Nog steeds was hij niet gewend
aan het gemak waarmee hier geld werd uitgegeven.
'Naar rechts,' zei Marja. 'Nu hangt het nog schever.
Naar rèchts. Zo ja.'
Ze zat onderuitgezakt op de bank. 'Bel jij even, Jesse. Ik
ben gevloerd.'
'Je moet het ook per muur doen,' zei Jesse.
'Alsjeblieft niet,' zei Marieke. 'Dan zit je vier dagen in
die puinhoop. Dat kleine schilderij hangt ook scheef, pap.'
'Je moet het zo zien,' zei Jesse. 'Die schilderwoede van je
moeder is een overbHjfsel van de vroegere voorjaarsschoonmaak,
in de tijd dat huisvrouwen nog huisvrouwen
waren. Met Pasen blonk het hele huis, en overal hing de
lucht van boenwas. Mijn moeder, die wreef zelfs onder de
klèedjes.'
'Levensgevaarlijk,' zei Marja. 'En deze huisvrouw heeft
honger.'
'Mag ik bellen?' vroeg Pim. 'Ik vind die namen zo mooi.'
'Bel jij maar, kerel.'
Pim liep naar de telefoon. Even later kwam hij verontwaardigd
terug.
'Ze geloven me niet.'
81