Kortsluiting

niet gemaakt had. Ze zei dat juist ik het hard nodig had.' Hij
imiteerde de enigszins bekakte stem.
'En toen?'
'Toen zei ze dat ik het ondertekend moest inleveren. En
dat verdomde ik.'
'0, maar dat is regel. Marieke moet dat ook altijd. Die
wil er nog wel eens met de pet naar gooien.'
'Dat wist ik niet. En zo klonk het ook niet.'
'Hoe klonk het dan?'
'Alsof ze me niet vertrouwde.' Hij stak zijn handen in
zijn zakken.
'En daarom werd jij kwaad.'
'Ja, natuurlijk! Die hele klas zit me al aan te gapen en uit
te horen. Tenminste, dat proberen ze. En daar heb ik de
schurft aan.'
Marja roerde in haar thee.
'Misschien,' zei ze voorzichtig, 'misschien zou je daar
een beetje minder een probleem van moeten maken. Het is
geen schande om in een kindertehuis gezeten te hebben.'
'Daar gaat het niet om! Het gaat ze alleen geen flikker
aan. ,
'Nee, maar misschien is het net als met een troep wolven.
Als je ze een kluifje toegooit, zijn ze een poosje tevreden.'
'0, en als ze opnieuw honger krijgen, moet ik ze vertellen
dat ik een moeder heb die zuipt?'
'Nee, maar .. .'
'En het lekkerste voor het laatst bewaren? Jongens, ze
zuipt niet alleen, ze is ook nog verslaafd? De ene helft van
de dag is ze bezig haar roes uit te slapen, en de andere helft
om hem weer op te bouwen? Rot op!'
Marja vouwde haar handen om het kopje alsof ze de
warmte ervan nodig had.
'Ik heb me verkeerd uitgedrukt. Wat ik wilde zeggen is,
als ze iets van je afweten, kunnen ze je plaatsen. Mensen zijn
73