Kortsluiting

Marja. 'Maar laat hem eerst maar even betijen. Waar ging
het nu allemaal om?'
Marieke peuterde aan het kapotte doosje. 'Ach, niks. En
ik hoef geen nieuw, ik heb er nog wel een.'
Je kon het niet maken, je lapte iemand er niet bij, dat was
de ongeschreven wet.
'Kom, je maakt mij niet wijs dat die hele scène ontstond
omdat Daniël niet klopte. Waarom gooit hij dan die bandjes
naar beneden?'
'0, ik had gezegd dat als hij ze zat was, hij ze maar voor
mijn deur moest leggen.'
Marja streek haar haren uit haar gezicht. 'Nou, ik moet
zeggen: wat Daniël net deed, was niet bepaald fijntjes, maar
jij kunt ook behoorlijk grof zijn, jongedame. Waar ben je
bang voor, dat hij in je spullen neust?'
Marieke haalde haar schouders op. 'Het is mijn kamer, ik
hoef niemand binnen te laten als ik dat niet wil.'
'Verwend nest,' zei Marja zacht. 'Ga alsjeblieft je kamer
in en doe voor mijn part de deur op slot. Voorlopig hoef ik
je even niet te zien.' Marieke draaide zich om.
'Of dit slaagt,' zei Marja, 'hangt ook voor een groot deel
van jou af. Ik hoopte steeds dat je dat begreep, maar nu ben
ik bang dat je het te goed begrepen hebt.'
Lieve Rosy,
NIKS, NIKS, NIKS wordt het/ Ilc lcan het niet. Ikpraat
verkeerd en ik eet verkeerd en . .. Had me verdomme een heetje
heter opgevoed. Dan had ik nu niet het idee gehad dat ik met
een hlinddoek om loop.
Niet dat het jou oole maar ene moer kan schelen, maar wil je
weten hoe ile me voel? A ts {o 'n smerig goedkoop worstje {oats jij
vroeger kocht en die nooit gaar werden. Aan de huitenlcant leek
het heel wat, maar van hinnen hleef het rauw.
D.