Kortsluiting

de volgende dag. Zijn rooster droeg hem op tot tegen
drieën weg te blijven. Hij had dat tientje nog. Zou je daar­
voor naar de film kunnen? Maar middagvoorstellingen be­
gonnen niet zo vroeg. Nou ja, in een snackbar hield je het
met de leesportefeuille ook lang uit.
'Vind je het moeilijk?'
'Nee, dat kan ik wel onthouden.'
'Op school, bedoel ik.'
'Ja. Nou, gaat wel, eigenlijk.'
'J esse heeft het mij ook uitgelegd, van die Piet Apegras.'
'0 ja?' Daniël legde een mes rechts. Als ze haar mond
niet hield, wat dan? Ze kwamen er natuurlijk toch achter,
maar dan liefst wel zo laat mogelijk. En het vervolg kon hij
wel raden. Ze zouden geen trek hebben in een knul die de
hele dag thuis rondhing.
'En ik snapte het best.'
Daniël schoof de la dicht. 'Zijn we klaar?'
'J a, maar jij moet opruimen, dat hoort erbij, dan droog ik
het aanrecht af. Maar nou doen we het wel even samen,
want jij weet het nog niet precies.'
Zonder kloppen liep hij Mariekes kamer binnen. Ze stond
voor de spiegel die naast haar kast hing en was bezig een
sjaaltje op ingewikkelde wijze in haar haar te knopen. Ze
draaide zich om, de armen nog geheven.
'Wat . . . '
'Als jij je waffel niet houdt, stamp ik je in elkaar.'
Op de gang haalde ze hem in.
'Als je nog één keer zonder kloppen mijn kamer binnen­
komt, dan . .. dan . . .'
Ze was iets langer dan hij, maar dat loste hij op door zich
uit te rekken.
'Dan wat?'