Kortsluiting

Hij stierf van de honger, die ene geratste banaan van een
groentekar had niet veel zoden aan de dijk gezet.
'Moeten we het niet even samen doornemen?'
Hij haalde zijn schouders op. 'Volgens mij snap ik het
wel. Er was geen maakwerk bij. Alleen maar wat door­
lezen.'
Ze keek naar Jesse, die kalm doorat.
'Als Daniël denkt dat het er goed in zit, vind ik het best.
Ik kan me voorstellen dat hij graag zo zelfstandig mogelijk
werkt.'
Pim had twee bergjes rijst gemaakt en liet daar de saus
als een gele rivier tussendoor stromen. 'Als je het zelf doet,
onthou je het beter, zegt de meester.'
Jesse lachte en streek hem over zijn haar. 'Daar heeft
jouw meester gelijk in.'
'Ik heb je tussen de middag niet in de aula gezien/ zei
Marieke.
Daniël sneed met grote precisie een stukje kip in tweeën
en daarna in vieren.
'Ik was buiten, met een paar van de jongens.'
'Daar heb ik je ook niet gezien.'
Zijn mond werd droog. Hij duwde met zijn tong tegen
een rijstkorrel die aan zijn verhemelte bleef plakken. Ze
wist het. Hoe ze erachter was gekomen mocht J oost weten,
maar ze wist het. Hij spande zijn beenspieren. Eén verkeerd
woord en hij trapte d'r finaal van d'r stoel.
'Had je me nodig dan?'
Ze keek hem strak aan, een triomfantelijk lachje om haar
mond.
Ze geniet ervan, dacht hij. Ze voelt dat ik bang ben, en
dat vindt ze leuk.
Ze gaf geen antwoord, maar legde haar vork en mes
kruislings op haar bord en leunde achteruit. 'Zal ik de
toetjes halen, mam?'