Kortsluiting

Dus zei hij: 'Ik wil het wel inleveren, maar niet ondertekend.
Dat vind ik flauwekul.'
Toen begon ze met een harde, schelle stem te praten.
Een hele redevoering. Norm ... fatsoen ... regels ... in het
gareel ... terwijl hij probeerde om niet te luisteren. Alleen
het laatste had hij goed verstaan: 'Je kunt vertrekken.'
Op de gang vond hij zichzelf terug, terwijl de dreun van
de deur nog in zijn oren nagalmde. In de klas keken geschokte
gezichten naar hem, terwijl die lila trut zich bukte
en iets opraapte.
Dag middelbare school. Twee dagen, niet eens, eigenlijk.
Hoe verkocht hij dat aan Jesse en Marja?
Hij gaf zijn brood aan de eend, die ook kaas en hagelslag
lustte. De appel at hij zelf op, een harde groene, die zijn
tanden stroef maakte en in zijn maag lag als een zure bom. De
eend haalde zijn neus op voor het klokhuis en waggelde weg.
'Verwend kreng.' Daniël ritste zijn jack dicht. De lucht
was leigrijs en de schrale wind beet in zijn wangen en liet de
vijver rimpelen.
Hij stond op en slenterde het park uit. Hoe laat kon hij
met goed fatsoen naar huis? Hij maakte zijn rugzak open en
keek in zijn agenda. Laatste les tot twintig over drie. Dan
moest hij het tot half vier zien vol te houden. Dat betekende
het oude recept; winkels, vooral platenzaken. Daar kon je
desnoods een uur lang in de bakken graaien en cd's beluisteren
voor ze in de gaten hadden dat je geen koper was. Hij
keek om zich heen, ontdekte een bordje ' centrum' en begon
te lopen.
'Zullen wij direct na de afwas aan de slag?' vroeg Marja aan
tafel. Daniël slikte een hap rijst met kerriesaus door. 'Ben al
klaar.'
'O? Geen problemen vandaag?'
Hij schudde zijn hoofd en laadde zijn vork opnieuw vol.
60