Kortsluiting

'Gaven je ouders je dan niet op?'
'Nee.'
'Goh, man, geef mij zulke ouders,' zei Richard.
De anderen lachten. De derde jongen had kleine bruine
ogen, als krenten in zijn witte gezicht geplakt, en hij was nu
al te zwaar. Een strak zittende riem liet zijn maag opbollen
boven zijn spijkerbroek.
'Ben je van de kermis of zo?'
'Niet van de kermis,' zei Daniël ontspannen. 'En ook
niet of zo.'
'Kermiskinderen gaan ook naar school, hoor,' zei Rob.
'Een rijdende school, daar heb ik wel eens iets over gelezen.'
Hij trok nauwelijks aan zijn sigaret, hield hem alleen
maar vast.
'Jij zult er niet over gelezen hebben,' zei de derde jon­
gen. Hij nam Daniël opnieuw op.
'Beetje aan de zwerf geweest, dus.'
Daniël knikte. Hij trapte zijn peukje uit op de grond en
rolde een nieuw sjekkie. Van twee achter elkaar werd je
duizelig, maar zijn handen wilden iets te doen hebben.
'De laatste hippie,' zei Richard.
'De laatste der Mohikanen,' hinnikte Rob.
'Hé.' In de ogen van de dikke jongen lag een blik die
Daniël niet beviel. 'Wij willen wel eens wat stuff proberen.
Als eh . .. ex-hippie weet jij vast wel hoe je daar aan kunt
komen. Kun je niet iets voor ons regelen? Voor een tientje
of zo? Dan delen we 't met zijn vieren. Hoef je niet mee te
betalen.'
Daniël verstrakte. 'Als jij zo nodig stuff wilt roken, zoek
je maar iemand anders. Met die rotzooi wil ik niks te maken
hebben.' Hij lachte schamper. 'Een tientje! Denk je dat je
daar nog iets voor kunt kopen? Laat naar je kijken, man.'
De kleine ogen werden nog kleiner . 'Voor iemand die er
zo'n hekel aan heeft, weet je er toch aardig wat van.'
-
57