Kortsluiting

Twee voor tien.
Hij zat hier als een hond in het asiel die op zijn nieuwe
baasje wacht. Maar baasje komt niet, baasje heeft zich bedacht.
Hondje leek in het asiel zo'n aardig beest, maar eenmaal
weer thuis beseft baasje dat hij het kreng dan ook vier
keer per dag moet uitlaten, weer of geen weer.
De telefoon rinkelde, en hij kneep de sigaret fijn tussen
zijn vingers. Ton nam op, luisterde, knikte. 'Ik zal het hem
zeggen. Ja, ja, geeft niet, kan gebeuren.'
Hij keek Daniël aan. 'Het spijt hem heel erg, maar hij zat
in de file. Vrachtwagen gekanteld. Hij kan hier met een half
uurtje zijn.'
Ik wou dat ze kwamen, dacht Marieke. Dan was het maar
achter de rug.
Ze gooide het puzzelboekje waarin ze had zitten krabbelen
op tafel. Stomme puzzels. Allemaal persoonlijke voornaamwoorden
en plaatsen in Noord-Holland.
Het boekje gleed door en plofte aan de andere kant op de
grond.
Marja trok haar wenkbrauwen op, maar zei niets. Ze liep
naar de keuken en begon koffiekopjes op het blad te zetten.
Ze was ook nerveus. Lepeltjes kletterden op de schotel*s,
kastdeurtjes werden onnodig hard dicht gedaan.
Marieke ' zette de radio aan en gierde krakend langs de
popstations.
'Als je niet kunt kiezen, zet dat ding dan af, maar hou op
met zappen,' riep Marja.
'Dat heet geen zappen,' zei Marieke. 'Zappen doe je bij
de tv.'
Maar ze flipte de aan/uit-knop naar beneden en liep terug
naar de bank. Ze trok aan haar spijkerbroek. Warm was
het hier. Ze stond weer op en zette de thermostaat van de
verwarming wat lager.
6