Kortsluiting

'We gaan er straks aan beginnen,' zei ze kalm. 'Eerst
thee, en daarna ga je een uurtje iets voor jezelf doen. Slapen,
voor mijn part.'
Hij dronk, en brandde zijn tong aan de hete thee. Met
een klap zette hij het kopje terug op het schoteltje.
'Ik ga er net zo lief niet meer heen. Ik snap er tàch niks
van. Ik zal wel te stom wezen.'
'Stom ben je niet,' zei Marja. 'Ik heb de resultaten van je
test gezien. Die mochten er zijn.'
'J a, haha, een beee doosjes tekenen en woordjes invullen.
Dat kan de eerste de beste oen.'
Ze schudde haar hoofd. 'Die test was geen schoolse test.
Hij was bedoeld om je inzicht en begrip te meten. En daar is
niks mis mee.'
'0 nee?'
'Nee.'
'En waarom begrijp ik dan de ballen van alles wat ik
vandaag geleerd heb? Ik zou toch iets moeten snappen?'
'Dat heb je ook ongetwijfeld gedaan. Alleen heb je te
veel indrukken achter elkaar moeten verwerken. Geen
wonder dat je nu het gevoel hebt dat het één grote brij is.
Maar straks komt er van alles boven, waarvan je nu niet
weet dat je het weet. Je zult het zien.'
Hij gaf geen antwoord.
'Mag ik je rooster eens zien?'
'Dat zit in m'n tas.'
'Nou, haal het dan even.'
Hij slofte de kamer uit en kwam even later terug, het
verfomfaaide rooster in zijn hand.
Marja streek het glad.
'Je moet het overschrijven in je agenda, dat is veel handiger.
Dit hang je boven je bureau. In de keukenia liggen
wel punaises.'
Ze bestudeerde het rooster.
49