Kortsluiting

Richard knikte.
'Dan ging je te laat naar bed. Eens kijken of je nog tijd
hebt gehad voor je huiswerk. Geef mij eens de volledige
vervoeging van faire.'
Daniël keek opzij. De jongen die Richard heette tuurde
hoopvol naar het plafond.
'Daar staat het niet,' zei Bronkhorst. 'Kom op, je fais .. .'
'Tu fais,' zei Richard dapper. 'll fait.' Hij zweeg en leunde
naar achteren. 'Nous faisons.'
'Prima, F emke. Maak het even af.'
'V ous faites, ils font.'
Daniël zocht het op in zijn boek. Faites, herhaalde hij
geluidloos. Mooi, die gerekte klank. Hij sloeg de bladzijde
om. Daar stond een strip. Te gek, een leerboek met een
strip erin.
De plaatjes vertelden het verhaal van een meisje dat een
jongen ontmoet aan boord van een schip. Ze gaan samen
een café binnen - hé, dat was hetzelfde woord - en ze houden
na zes plaatjes al elkaars hand vast. Tjonge, die zetten
er vaart achter. Eens kijken wat er op de volgende bladzij
dan wel niet gebeurde.
Niks, daar stond een woedende man met een snor die het
meisje (zijn dochter?) meesleepte het café uit. Hoe kwam
die vent daar zo opeens? Die kon toch niet weten dat zjjn
dochter daar zat?
'Daniël.'
Verschrikt keek hij op.
'Zou je willen opletten?'
Hij knikte.
'Kun jij me vertellen wat de derde persoon enkelvoud is
van être? Je mag het in je boek opzoeken.'
Met een kop als vuur bladerde hij terug. Shit, waar stond
dat.
'Hij is,' zei hij, zich opgelucht herinnerend wat Daniëlle
had verteld.