Kortsluiting

In lokaal tien moest hij voorin zitten, achterin was alles
bezet. Achter hem zaten Floor en Daniëlle. Hij draaide zich
om.
'Hebben juJ1ie geen vaste plaatsen?'
Ze haalden gelijktijdig hun schouders op.
'Jawel. Maar daar trekt niemand zich iets van aan.'
Floor boog zich naar voren.
'If dit echt de eerfte keer dat je naar een middelbare
fchool gaat?'
Hij knikte.
'Ben je ziek geweeft?' Haar ogen glommen van nieuwsgierigheid.
'Zoiets.' Irritante trut.
'Dan zul je wel blijven zitten,' zei Daniëlle nuchter. 'Het
is al april, dat haal je nooit meer in.'
'Ik zie wel.'
Maar plotseling zag hij als een berg tegen de komende
maanden op. Als zij er al van uitgaan dat het toch niet lukt,
dacht hij moedeloos, waarom zou ik me dan eigenlijk uitsloven?
Maar de test was goed uitgepakt. En zo'n test bewees
toch iets? In ieder geval dat hij niet op z'n achterhoofd was
gevallen.
Hij draaide zich weer om en kreeg een por in zijn rug van
Daniëlle.
'Met Frans helpen we je wel, hoor. En Bronkhorst is een
liefje.'
'Bronkhorst?'
'De leraar.'
'Bij welk hoofdstuk zijn jullie?'
'Negen. Onregelmatige werkwoorden. Avoir en être
helemaal, faire ook, en van pouvoir tot en met il.'
'Il?'
'Hij. Derde persoon enkelvoud. Hij, zij en men.'
44