Kortsluiting

Lokaal 13 keek uit op een kanaal, van de school gescheiden
door een verwaarloosde groenstrook. Daniël staarde hardnekkig
uit het raam om de ogen te vermijden waarvan hij
wist dat ze op hem gericht waren. Dit was altijd het ellendigst:
zo'n eerste ochtend in een nieuwe klas.
Hij sloeg zijn benen over elkaar en voelde de knikker op
zijn dijbeen drukken. Hij zat helemaal achterin, waar kennelijk
een plaats over was. Daniëlle en Floor zaten voorin,
naast elkaar. Om hem heen werd geroezemoesd, iemand
drumde met twee linialen op een tafel, twee jongens waren
in een heftige discussie verwikkeld over een voetbalwedstrijd.
Toen de lerares binnenkwam, stond hij op en liep naar
voren, struikelend over een tas die in het pad lag. Achter
zijn rug werd het stil. Hij stak zijn hand uit en mompelde:
'Daniël Bax.'
Mevrouw Dils was klein en blond. Ze droeg een zwarte
broek, een lila trui en lila oogschaduw. Ze nam hem op met
koele grijze ogen.
'Welkom in I -C, Daniël. Jongens, dit is Daniël Bax. Hij
is net verhuisd, en door eh, omstandigheden begint hij pas
vandaag in de brugklas. Daniël, heb je al je boeken al?'
'Nee,' zei Daniël. 'Wel dat voor wiskunde,' voegde hij
er snel aan toe. Ze knikte. 'We zijn bij hoofdstuk zeven. Zie
maar wat je oppikt.'
Vijftig minuten lang probeerde hij de toverformules in zijn
boek en op het bord te ontraadselen. Een paar maal daagde
er iets van begrip in zijn hersens, maar te weinig om vast te
kunnen houden. Rechthoekszijde.
Kwadraat.
Stelling van Pythagoras.
Worteltrekken. Wat was in godsnaam worteltrekken?
In zenuwachtige haast maakte hij aantekeningen in de