Kortsluiting

'Ja. Bedankt.'
Marieke ging languit op haar bed liggen, gitaar op haar
buik. Ze draaide aan een van de knoppen, sloeg de snaar
aan, luisterde, draaide de knop een fractie terug.
Zoals dat joch zijn voeten neerzette. Alsof hij door een
mijnenveld liep. Zou hij gezien hebben dat ze van hem ge­
schrokken was? Wie weet hoe lang hij al achter haar deur
had gestaan. Misschien moest ze voortaan haar kamer af­
sluiten. Deze keer had hij nog netjes om een paar bandjes
gevraagd, maar wie weet nam hij ze een volgende maal
gewoon mee.
Probleem was alleen: waar was de sleutel? Niet in het
slot. Omdat hij daar steeds uitviel als de deur iets te hard
dichtging, had ze hem opgeborgen. Ooit. Ergens.
Ze kwam van het bed af en trok een voor een de laden
van haar bureau open. De onderste klemde. Ze gaf een
harde ruk en de lade vloog open, schoot door de gammele
vergrendeling en viel op de grond. Een rimpelige manda­
rijn rolde onder de verwarming.
Zonder enthousiasme bekeek ze de inhoud van de laden.
Als je Franse grammaticaboek al een paar weken spoorloos
was, hoe kon je dan verwachten een sleutel terug te vinden?
Ze zette de losse lade naast het bureau, pakte de gitaar
weer op en speelde dezelfde melodie als daarstraks. Maar
deze keer zochten haar vingers de snaren voorzichtig en
met aandacht.