Kortsluiting

Voorzichtig baande hij zich een weg door de chaos en
hurkte neer bij de cassettes, die wonderlijk genoeg op een
keurige stapel lagen.
'Hoeveel mag ik er meenemen?'
'Moet jij weten.' Marieke nam de gitaar op en sloeg een
akkoord aan. 'Als je er maar voorzichtig mee bent.'
'Ja, tuurlijk.' Hij besloot zich van zijn beste kant te laten
zien. 'Speel je al lang?'
'Een half uurtje ongeveer.'
Het bloed steeg naar zijn wangen. 'Hoe lang je les hebt.'
'Een jaar of vier.'
Hij draaide een cassette om en om en legde hem apart.
'Zijn jullie allemaal zo muzikaal?'
'Pim niet.' Ze speelde zachtjes door, de noten tinkelden
als ijsblokjes in een glas. 'Die kan geen A van een D onder­
scheiden.'
Daniël koos nog een bandje.
'Deze gitaar klinkt heel anders dan die je altijd van rock­
bands hoort. Veel zachter.'
'Klopt. Dit is een akoestische.'
En toen ze zag dat hij haar niet begreep: 'Die andere zijn
elektrisch, deze niet.'
Hij legde nog twee bandjes apart. Achter zijn rug veran­
derde de muziek van karakter. De melodie bleef hetzelfde,
maar opeens klonk het alsof je naar een oude western zat te
kijken, en terwijl hij luisterde, vertraagde het ritme en werd
het een blues.
Hoor-eens-hoe-goed-ik-kan-spelen, dacht hij, en toen
de blues overging in een vrolijk draaiorgelwalsje, vertrók
hij schamper zijn mond.
Ze zag het, en blijkbaar was dat het gewenste resultaat,
want ze legde de gitaar neer.
'Heb je zo genoeg?'
Oprotten, vertaalde hij.