Kortsluiting

5
's Avonds zat hij op de bank, geurend naar shampoo en
twee soorten badschuim, en verveelde zich. Er was een tv,
maar die stond niet aan, en hij durfde niet te vragen of hij
hem aan mocht zetten.
Marieke rommelde op haar kamer, Marja las, Pim was al
naar bed en J esse had een vergadering.
Daniël keek de kamer rond. Aan de witte muren hingen
felgekleurde schilderijen die niks voorstelden, en overal
brandden lampen, maar nergens zo dat ze in je gezicht schenen.
Waar hun schijnsel de vloer raakte, gloeiden de brede
grenen planken warmgeel op. De kamer was spaarzaam
gemeubileerd, en de meubels die er stonden, leken lukraak
te zijn neergezet. Toch had die schijnbare wanorde een
functie, want die stoel bij de boekenkast bijvoorbeeld, daar
stond een schemerlamp achter. Dus als je iets wilde opzoeken
of nalezen, kon je dat op je gemak doen. De zware
mosgroene overgordijnen waren dichtgetrokken. Van buiten
klonk nu en dan gedempt het geluid van een voorbijrijdende
auto, verder was het rustig. Buren hoorde je niet. Dit
waren ouderwetse huizen met dikke muren.
Hij pikte de krant van de vloer en zocht de pagina met
tv-programma' s op. Er was een film die spannend leek. Zou
hij? Hij gluurde naar Marja. De kat lag op haar schoot,
blijkbaar niet gehinderd door het boek dat als een omgekeerd
dakje op zijn rug rustte.
Marja keek op. 'Verveel je je?'
'Nee hoor,' mompeldè hij.
Ze knikte naar de boekenkast. 'Hou je van lezen? Mis-