Kortsluiting

'Hij wil heel graag, maar hij is lui. Hij denkt dat alles
hem zo komt aanwaaien. En die vreselijke moeder steunt
hem daarin.' Ze trok een gezicht. 'Die denkt dat hij een
wonderkind is.'
'Wat is een w ... ' begon Pim.
'Dat legt je vader je wel uit.' Ze stond op. 'Kun je om
drie uur klaarstaan, Daniël?'
Aan het eind van de middag trok hij zich op zijn kamer
terug. Hij voelde zich als een eekhoorn met een voorraad
,
nooes.
Een voor een liet hij de nieuwe spullen nog eens door
zijn handen gaan, louter om het plezier van het kijken.
Twee spijkerbroeken, twee T-shirts, twee overhemden,
een dunne wollen trui, een jack, sokken, ondergoed, gympen,
schriften, pennen, kladblok, een passer, agenda, een
plastic driehoek die hij nodig scheen te hebben voor wiskunde,
een canvas rugzak voor zijn schoolboeken. Alles
aangeschaft in anderhalf uur tijd, zakelijk, zonder poespas.
'Vind je dit mooi? Trek het even aan, als het past is het in
orde.' En hup, door naar de volgende winkel.
Bij de kassa had hij zich ongemakkelijk gevoeld, maar
ook dat loste ze handig op.
'Ik reken dit even vlug af, kijk jij alvast verder. '
Hij trok zijn oude, zwarte sweater uit, koos een van de
nieuwe overhemden en knoopte het zorgvuldig dicht.
Hij nam de trui op en hield hem tegen zijn wang. De wol
was zacht en soepel, en rook zoals alleen nieuwe wol kan
ruiken. Zuiver lamswol, stond erin.
'Hij zal wel gaan pluizen,' had Marja nuchter gezegd.
'Dat doen ze allemaal, maar ze zijn sterker dan ze eruit
. ,
Z1en.
Hij trok de trui over zijn hoofd en bewoog verrukt zijn
schouders. Dat ding had geen gewicht, en toch voelde je dat
hij warm zat.
22