Kortsluiting

'Pim!' Marja schudde waarschuwend haar hoofd.
Dus hij had het zich niet verbeeld. Daniëls hand klemde
zich vaster om zijn lepel. Pim leek oké, gewoon een leuk
joch, en te jong om last van te hebben. Maar dat grietje . ..
De manier waarop ze hem een hand had gegeven alleen al.
Het mankeerde er nog maar aan dat ze haar hand daarna
aan haar spijkerbroek had afgeveegd. 'Ze heeft de pest in
omdat jij de .. .'
Omdat jij de zolderkamer hebt. Hij legde zijn lepel neer
en nam in gedachten afscheid van de appelboom.
'Als je wilt ruilen, vind ik het best.'
'Geen sprake van,' zei Jesse. 'Discussie gesloten.' Hij
draaide zich naar Daniël. 'Die was trouwens al gesloten
voor jij kwam.'
'Die is er nooit geweest,' verbeterde Marieke. Ze schoof
haar bord van zich af.
'Mag ik van tafel?'
Marja wierp een blik naar Jesse.
'Ga maar.'
De deur viel achter haar dicht.
'Ik lust nog wel wat soep,' zei Pim onverstoorbaar. 'Mag
ik er een stokbroodje i laten drijven, mam?'
Daniëls hand gleed naar zijn broekzak, waarin de sleutel
van de zolderkamer zat. Hij had de verleiding niet kunnen
weerstaan de deur op slot te doen. Nu was hij blij dat hij dat
gedaan had.
'Marieke heeft een ruime, zonnige kamer, ' zei Marja. Ze
sprak alsof ze het tegen niemand in het bijzonder had. 'Ze
wilde altijd graag aan de voorkant slapen, omdat ze houdt
van de geluiden van de straat.' Ze reikte Pim het broodmandje
aan.
'Ze heeft dus precies wat ze wenste.'
Pim liet zijn stokbrood rondjes draaien.
'Waarom blijft dit nou drijven, en iets anders niet?'