Kortsluiting

4
Toen hij beneden kwam, zaten ze al aan tafel. Drie verwachtingsvolle
gezichten waren naar hem toe gekeerd. Het
vierde ging schuil achter een blond gordijn.
Marja trok een stoel achteruit.
'Voortaan is dit jouw plaats. We lunchen gewoonlijk om
half één, dat wil zeggen - als er iemand thuis is om te lunchen.
Jesse eet meestal op kantoor, en Marieke blijft dikwijls
over. Pim komt wel altijd thuis. 's Avonds eten we om
half zeven. Die tijden liggen vast in verband met mijn lesuren.'
Hij knikte, vanonder zijn neergeslagen oogleden de tafel
rond kijkend. Tjesus, er lagen zelfs servetten, en een vorkje
bij de vleeswaren. Het bleef stil, en opeens drong het tot
hem door.
'De kamer is mooi,' zei hij schor. Hij hoestte. 'Groot.'
Mariekes lepel kletterde lawaaiig in haar bord.
'De soep wordt koud, mam.'
'Ja.' Marja lachte. 'Om je meteen maar uit de droom te
helpen, Daniël: zo uitgebreid als vandaag is het niet altijd.'
'0.' Kon hem wat schelen. Er lag ook nog een mesje
boven z'n bord. Wat zou je daarmee moeten?
'Dit is het feesttafellaken,' deelde Pim mee. 'Je mag wel
eens een nieuw kopen, mam, dit is helemaal geel.'
'Dat geeft niks,' zei Marieke. 'Na vandaag wordt het
toch nooit meer gebruikt.'
'Ik heb het je al vaker gezegd,' zei J esse rustig. 'Die tong
van jou brengt je nog eens in de problemen.'
'Ze heeft de pest in omdat jij de z .. .'
18