Kortsluiting

Daarna was het een fluitje van een cent. Als een slang
gleed hij naar binnen, tot zijn zwaartepunt zover naar voren
lag dat hij zijn evenwicht verloor. Met een klap belandde hij
op de vloer van wat de zolder was.
Er was een luik in de vloer met een ring eraan. Eronder lag
een vaste trap naar beneden Zo eenvoudig was het. Regelrecht
liep hij naar de keuken, draaide de kraan open en hield
zijn mond eronder.
Het ijskoude water deed hem naar adem happen, maar
gulzig dronk hij door, net zo lang tot het klotste in zijn buik.
In een fruitschaal op de tafel lagen appels en bananen.
Honger had hij niet, maar niettemin brak hij een banaan
van de tros en stak hem in zijn zak.
De keuken was bedoeld als woonkeuken. Er stonden
vier rechte stoelen om de tafel, waarboven een lamp hing
met een rieten kap. In de vensterbank stond een draagbaar
radiootje tussen de planten, tegen een van de muren een
enorme antieke kast met serviesgoed.
Daniël leunde tegen het aanrecht. Zijn buik krampte, en
hij besefte dat hij dringend naar de wc moest. Hij keek naar
buiten, tuurde de weg af. Die twee ouwe taarten hadden een
afspraak, want die ene zei dat ze al laat waren. Dus voorlopig
bleven ze nog wel even weg.
Hij liep de gang in. Er waren twee deuren, de ene met, de
andere zonder slot. 'Hoe wist je nou waar de wc was?' Hij
glimlachte. Het klopte altijd.
De wc was keurig betegeld en smetteloos schoon. Hij
liet zich op de bril zakken en legde zijn hoofd op zijn
knieën. Als hij eerst maar die biefstuk kwijt was, en die zure
rotwijn, dan zou het wel beter gaan.
De krampen werden erger. Plotseling kwam zijn maag
omhoog, en daarmee het water dat hij net gedronken had.
Hij draaide zich om en begon over te geven.