Kortsluiting

ogen leek elke minuut toe te nemen. Als ik ziek word, ben
ik de sigaar, dacht hij suffig.
'Hier.' Grad duwde een glas warme melk in zijn handen.
'Meteen opdrinken.'
Gehoorzaam dronk hij de warme melk. Er zat iets doorheen
wat scherp smaakte en brandde in zijn keel.
'Kom.' Grad hees hem overeind.
Hij greep zijn tas.
'Laat die maar liggen.'
'Nee, nee, die wil ik bij me hebben.'
Grad glimlachte. 'Zit daar je hele hebben en houwen in?'
Daniël gaf geen antwoord.
Boven opende Grad de deur van een kleine kamer. Er
stond een eenpersoonsbed, de deken uitnodigend teruggeslagen.
De vrolijk gestreepte gordijnen waren dichtgetrokken.
Grad draaide zich naar hem om.
'Zal ik eerst een bad voor je klaarmaken?'
Daniël schudde zijn hoofd. 'Ik ga liever meteen naar
bed.'
'Het zou je goed doen,' zei Grad overredend. 'Je blijft
lekker een kwartiertje weken, je spieren ontspannen ...
Nou, hoe klinkt dat?'
'Morgen misschien.' Hij begreep zelf niet waarom hij
weigerde.
'Zoals je wilt.' Klonk er iets van teleurstelling door? Daniël
was te moe om erover na te denken. Alles wat hij wilde
was zijn hoofd op een kussen leggen, zijn ogen dichtdoen
en zachtjes wegdrijven.
Grad deed een kast open.
'Er is een extra deken, mocht je het toch nog koud krijgen.
En hier is een pyjama. Het is er een van mij, dus hij zal
je wel veel te groot zijn.' Hij legde even zijn hand op Daniëls
hoofd. 'Weet je dat je een goeie kop hebt om te schilderen?
Wil je niet eens voor me poseren?'