Kortsluiting

Met een mengeling van trots en spanning vroeg Marja:
'En, wat vind je ervan?'
Hij keek om zich heen.
Nieuw! riep het bed. Nieuw! meldden het bureautje, de
draaistoel en de bureaulamp. Nieuw! fluisterden de gordijnen,
zachtjes bewegend voor het geopende raam, en nieuw!
nieuw! nieuw! schreeuwden de grijze vloerbedekking, de
moderne spot aan het plafond en - hij kon zijn ogen niet
geloven - de bescheiden stereo-installatie, in een hoek opgesteld.
'Zolang je nog geen eigen cassettes hebt, kun je wel van
ons lenen. Hoewel, wij hebben bijna alleen klassiek, ik weet
niet of je daarvan houdt. Maar Marieke heeft waarschijnlijk
wel iets dat je bevalt.'
De tv was oud. Een zwart-wit tv'tje met sprietantenne.
Ze zag dat hij ernaar keek.
'Die is van ons geweest, maar hij doet het nog goed.
Marieke heeft ook een tweedehandse, en Pim heeft er nog
geen.'
Daniël plukte aan zijn vochtige spijkerbroek.
'De muren zijn nog kaal, maar we dachten dat je wat dat
betreft wel liever je eigen smaak zou volgen.'
Daniël zei niets. Ze legde haar hand op zijn arm.
'Kijk maar op je gemak rond en pak je spullen uit. Als je
over een kwartiertje beneden komt, gaan we lunchen.'
Ze trok de deur zachtjes achter zich dicht.
Hij stond voor het raam, zijn handen steunend op de vensterbank
waarin een bloeiend plantje stond. De lege weekendtas
lag op het bed; de magere inhoud had hij over de
planken van de kast verdeeld, zijn reserve-paar gympen
stond eenzaam op de bodem. De dikke bruine envelop lag
in de la van het bureau*.
Hij duwde het raam verder open en boog zich naar bui-
16