Kortsluiting

Het atelier zag eruit zoals een atelier er naar Daniëls idee
uit hoorde te zien. Een ezel met daarop een half afgemaakt
doek in sombere kleuren - paars, donkerblauw, zwart. Een
grote tafel in het midden, bezaaid met tubes verf, een paar
potten met kwasten, een doos met lappen. Tegen de muren
schilderijen, de meeste met de voorkant naar de wand ge­
keerd. Grad draaide er een aantal om.
'Ik schilder niet alleen abstract, zoals je ziet.'
Daniël wist niet wat abstract betekende, dus hield hij zijn
mond. Er waren een paar schilderijen die hij mooi vond,
ook al stelden ze iets voor. Een oude man met een kop als
een gerimpelde aardappel, een paar handen, verweerd, met
grote levervlekken, de vingers vol groeven en met brokke­
lige nagels.
hem?'
Hij wees naar de mannenkop. 'Zijn die handen van
'J a. Een ouwe boer hier uit de buurt. Hij vond het maar
raar. Wat moest ik nou met die vuile werkhanden van
hem?'
Daniël snoof de doordringende terpentijnlucht op.
'Fijn om hier te kunnen werken.'
Grad knikte.
Ze liepen de schuur uit. Grad deed de deur dicht maar
sloot hem niet af.
'Moet die deur niet op slot?' vroeg Daniël.
'Nee jongen.' Grad lachte. 'Hier wordt niks gestolen. De
dorpelingen begrijpen mijn kunst niet. Die hebben liever
een zigeunerin aan de muur.'
Binnen zette Daniël zijn lege glas op het aanrecht.
'Ik moest maar eens gaan.'
Grad bekeek hem peinzend. 'Eigenlijk wilde ik je een
maaltijd aanbieden. Die heb je wel verdiend. Je krijgt trou­
wens ook nog je geld. Is twintig gulden genoeg?'
149