Kortsluiting

'Mag ik misschien een glas water?'
'Jawel, maar lust je niet liever iets fris? Wacht.'
Hij liep naar het hek en maakte het open. 'Ga even zit­
ten, ik ben zo terug.'
Hij deed zijn laarzen uit en verdween in het huis. Daniël
ging op een groengeverfde tuinbank zitten. Er lagen in
kranten gewikkelde plantjes op.
De deur ging open en de man stapte weer in zijn laarzen,
in zijn ene hand een flesje bier, in de andere een glas fris.
del?'
'Alsjeblieft.' Hij ging naast Daniël zitten. 'Aan de wan­
'Ik train voor een wandeltocht.'
'Ah.' Hij zette het flesje aan zijn mond en veegde daarna
zijn lippen af met de rug van zijn hand.
'Dat gaat erin als Gods woord in een ouderling, als je me
de vergelijking wilt vergeven.'
Daniël knikte naar de plantjes. 'Wat is dat allemaal?'
'Sla, worteltjes, komkommer, courgette, aubergine, au­
gurken,'
'Augurken? Kun je die zelf telen?'
'Waar dacht jij dat ze vandaan komen voordat ze die
potjes in gaan?'
Daniël grijnsde. 'Geen flauw idee.'
Hij keek nog eens naar de plantjes. 'Moet wel leuk zijn
om dat allemaal te zien groeien.'
De man knikte. 'Leuker dan om het allemaal op te eten.
Ik woon alleen, dus eigenlijk heb ik nog geen tiende nodig
van wat ik hier allemaal poot, maar ik hou van in de grond
wroeten.'
'Waarom kweekt u geen bloemen?'
'Doe ik ook. Achter het huis heb ik een rozentuin.'
Daniël dacht aan Marja's theerozen die zo heerlijk geur-
den op zijn bureau. Hij stond op.
'Ik moet weer eens verder.'
145