Kortsluiting

'0 .' Ze was even stil. 'Weet je, pap, als ik dit allemaal
over een ander gehoord had, had ik gezegd: eigen schuld,
dikke bult.'
'Mmm,' zei Jesse. 'Ben je nu niet wat hard voor jezelf?'
Ze zuchtte diep. 'Ik was gewoon op zoek naar die brie­
ven. Alleen wist ik niet dat het brieven waren. Ik dacht een
dagboek of zo. Nou ja, dat was even erg geweest. Ik had ze
meteen terug moeten leggen. Maar ik kon gewoon niet op­
houden met lezen.'
den.'
Jesse draaide hun straat in.
'Hij heeft je wel met gelijke munt terugbetaald.'
Ze schudde haar hoofd. 'Die gitaar kan vervangen wor­
In bed keek ze in het donker naar de vertrouwde contouren
van haar bureautje, haar kast, haar boekenplanken. Links
van het bureau was een lege plek waar de gitaar behoorde te
staan. Marja had de brokstukken weggehaald en de splin­
ters opgezogen.
De regen kletterde tegen de ramen en onwillekeurig
kroop ze dieper onder het dekbed.
Waar ging iemand naartoe die geen onderdak had? Je
zag zo vaak van die figuren rondhangen, maar dat was
overdag. Waar bleven die 's nachts? In de zomer kon je
desnoods buiten slapen, maar 's winters? Opeens ging ze
rechtop zitten.
Het station!
Op blote voeten liep ze naar beneden. Het buitenlicht
brandde, het licht in de hal was aan, en in de kamer waren
de gordijnen niet dichtgetrokken. Marja, dacht ze. Die pro­
beert het huis er zo uitnodigend mogelijk uit te laten zien.
Marj a en Jesse zaten aan de eettafel te praten, een fles
wijn tussen hen in.
'Kun je niet slapen?'
131