Kortsluiting

Toen hij terugkwam, zei Pim bedachtzaam: 'Dit is toch
een vreemd huis, hoe wist je nou waar de wc was?'
'Ik heb een hoop huizen van binnen gezien. De meeste
zijn op dezelfde manier ingedeeld,' zei Daniël. Er vloog een
lachje over zijn gezicht. 'Dus als ie in de gang een deur
opendoet, zit je Of in de meterkast, Of in de wc.'
Hij bleef midden in de kamer staan. 'Is het boven? Dan
ga ik zelf wel even kijken.'
'Ik wou je ook de badkamer wijzen,' zei Marja. 'En onze
kamers.' Ze kwam overeind. 'Het hele huis, eigenlijk.'
Hij knikte.
De deur was nauwelijks achter hen dichtgevallen, of Pim
zei: 'Hij ruikt naar afwasmiddel.'
Marieke lachte. 'Pim!' zei Jesse. 'Nou, het is toch zo,' zei
Pim. 'Van dat appel, wat mamma ook gebruikt.'
'Volgens mij heeft hij zijn spijkerbroek ermee gewassen,'
zei Marieke.
J esse' schudde zijn hoofd. 'Ik vind jullie .. . '
'Kijk dan!' Ze wees naar de leunstoel. 'De zitting is nattig.
En je moet hem naar de kapper sturen, pap.'
'Ik voel er meer voor om jou naar je kamer te sturen.'
'Ja maar, zo kan hij echt niet naar school.'
'Die jongen gaat naar de kapper wanneer hij het wil,' zei
Jesse.
'Dat vind ik flauw!' riep Pim. 'Ik moet altijd wanneer
jullie het willen.'
'Dat is niet hetzelfde,' zei Jesse. 'Als ik nu tegen hem zeg
dat hij nodig naar de kapper moet, dan is het net alsof ik
kritiek op hem heb, snap je?'
'Maar dat heb je toch ook.'
'Stel je voor dat jij een middag bij een nieuw vriendje
gaat spelen,' zei Jesse geduldig. 'En het eerste wat z'n moeder
tegen je zegt is: je mag je haar wel eens laten knippen.
Hoe zou je je dan voelen?'