Kortsluiting

'Allemaal tienen.'
'Hè?'
Hij haalde een zachte lap over het zwarte leer. 'Wat denk
je?'
'Hoeveel onvoldoendes heb jij?'
'Het is meer een kwestie van hoeveel voldoendes heb je.
Ik heb een zeven voor Nederlands en een zes voor Engels.'
'Waren ze kwaad?'
'Nee.'
'N ee? Lekker makkelijk.'
Hij keek haar aan. Ze had het fatsoen om te kleuren.
'Nou ja, zo bedoel ik het niet. Ik had een geschiedenisrepetitie
verknoeid, dus nu heb ik een vier. Marja was
woest.'
Daniël schoof de schoen van zijn hand. 'Misschien moet
je iets meer doen.'
'J a, zeg, ik ga me daar een partij zitten ploeteren.' Ze liep
naar de deur. 'Jullie hebben morgen de eerste wedstrijd, hè?
Hoe laat?'
Hij legde de schoenen,in de doos, vlijde het vloeipapier
er bovenop. 'Half vier.'
De regen kwam met bakken uit de hemel, het veld was een
moeras, maar hij scoorde twee keer en ze wonnen met vijfvier.
In een stralend humeur kwam hij thuis. Hij spreidde zijn
doorweekte jack uit over de kapstok en zette zijn bemodderde
gympen en voetbalschoenen op de mat.
Op sokken liep hij de kamer in, die er onbewoond uitzag.
Dat was waar ook, Pim zou een nachtje logeren, en
Marja was naar het conservatorium. Marieke zat natuurlijk
bij Irene.
Hij dronk een paar slokken cola uit de fles en viste de
krant van de vorige dag achter de bank vandaan.