Kortsluiting

'Dat bedoel ik niet. Ik bedoel dat je blijkbaar toch hebt
besloten om volgend jaar gewoon door te gaan.'
'Daar lijkt het wel op, hè?' Hij schudde zijn haar naar
achteren en lachte opeens. 'Mag ik morgen naar de kapper?
Ik word gek van dat haar.'
'Ik dacht dat je het nooit zou vragen,' zei Maria. 'Help
me onthouden dat ik geld voor je klaarleg.'
Jesse haalde een briefje van vijfentwintig te voorschijn
en stak het hem toe. 'Volgens oud gebruik krijgen Nederlandse
kinderen geld voor een goed rapport.'
'Dat hoef ik niet. Dit is geen goed rapport.'
'Dat is het wel. Als ze je cijfers hadden moeten geven
voor ijver en doorzettingsvermogen hadden er tienen gestaan.
Hier, doe er iets leuks mee, je hebt het verdiend.'
'Als dat je geruststelt, wil ik je wel verklappen dat Marieke
ook een onvoldoende heeft,' zei Marja. 'Een onnodige
onvoldoende, dus daar heeft ze voor op haar donder gehad.
Haar motivatie is niet half zo goed als de jouwe.'
Hij lachte schamper. 'Zij komt toch wel op haar pootjes
terecht.'
'En jij niet?' vroeg · Jesse.
'Weet ik veel.'
'Aan weet ik veel heb ik niks.'
Marja schudde zachtjes haar hoofd, maar Jesse negeerde
haar.
'Nou? Geef nou eens een echt antwoord?'
'Ja, shit, ik kan toch niet in de toekomst kijken?'
'Nee, maar je kunt er wel aan werken.'
'Dat doe ik toch?' zei hij fel. 'Ik werk me te pletter. En
heus niet omdat ik het zo leuk vind op die kloteschool.' Hij
stond op.
'Waarom dan?'
'Omdat ik iets wil worden. Omdat ik iemand wil worden,
daarom.' Hij liep naar de deur.
II7