Kortsluiting

16
Zijn rapport was een puinhoop. Hij had niet anders verwacht,
maar nu hij de cijfers zag, was hij toch teleurgesteld.
Had hij zich daarvoor een ongeluk gewerkt? Die zeven
voor Nederlands, waar Van Vlijmen hem mee had gecomplimenteerd,
was een schrale troost als je bedacht dat de rest
allemaal onvoldoende was. Nou ja, op dat krappe zesje
voor Engels na.
Dit was het laatste rapport vóór het overgangsrapport,
en nu wist hij zeker dat hij het niet zou redden.
Het Erasmus College werkte met twee-maandelijkse
rapporten, uitgaande van de gedachte dat slechte cijfers op
die manier snel zouden worden opgemerkt en dus ook snel
konden worden aangepakt.
Langzaam liep hij naar huis. Hij duwde het tuinhek open en
bleef even staan. In de voortuin bloeiden tulpen langs het
pad, de klimroos naast de voordeur zat vol dikke rode
knoppen. Uit Mariekes raam hing een pijp van een spijkerbroek,
vanuit Marja's kamer dwarrelden tluitklanken die
abrupt afbraken. Hij hoorde Marja's lach en daarna hetzelfde
loopje, nu vlekkeloos gespeeld.
Zijn hand gleed naar de binnenzak van zijn jack. Ze zouden
niet kwaad zijn. En als ze teleurgesteld waren, zouden
ze proberen dat niet te laten blijken.
Marja's leerling kwam naar buiten, foedraal in de ene
hand, muziekboek in de andere.
'Moet je hier zijn?'
Daniël keek naar de voordeur, die uitnodigend open
stond.