Kortsluiting

Mooren, die scheidsrechter annex coach was, riep hem bij
zich.
'Je staat als spits opgesteld, Daniël. Hou je aan je plaats.'
'Waarom?' zei Daniël verbaasd. 'Als ik daarnet niet had
meeverdedigd, had-ie gezeten.'
Mooren knikte. 'Het was een mooie actie, maar dit is een
oefenwedstrijd, weet je nog? Of speel je liever achterin?'
Daniël schudde zijn hoofd.
'Zou ook zonde zijn, want je bent tweebenig, zag ik.
Maarre, denk erom, wil je?'
Daniël haalde zijn schouders op. Waar bemoeide die
vent zich mee? Hij zag toch dat het een soepzootje werd?
Na rust hield hij het tien minuten vol. Toen zag hij achterin
een gat vallen waar een vrachtwagen doorheen had gekund.
Een kleine donkere jongen uit 2-A zag het ook. Tegelijk
begonnen ze te sprinten. De jongen kreeg de bal toegespeeld,
maar gleed uit en viel.
Daniël rende. Hij kreeg de bal te pakken, draaide ermee
weg en nam hem aan de voet mee terug naar voren.
Uit zijn ooghoeken zag hij de lange rooie opdoemen.
'Daniël, hierl' gilde Erik.
Daniël hield zich doof. Deze was voor hem.
Met een schijnbeweging gleed hij om de rooie heen,
maar die doorzag hem op het laatste moment en stak een
voet uit. Daniël struikelde half, bleef overeind en stormde
het strafschopgebied binnen.
Nog vijftien meter, nog veertien ... Achter hem hijgde
de rooie. Nog dertien ... Hij hield zijn pas iets in, de ogen
gericht op het doel. Rechterbeen, linkerhoek, besloot hij.
Op hetzelfde ogenblik schaarde de rooie heide benen om
zijn enkels. Het fluitje snerpte.
'Penalty!'
Daniël krabbelde overeind en keek met moord in zijn
III