Kortsluiting

gescheurd, dus die is voorlopig uitgeschakeld. Wil je er nog
eens over denken? Ik moet vanmiddag de namenlijst inleveren.'
'Ik heb geen voetbalschoenen,' zei Daniël.
'Als dat alles is, je kan wel een paar van mij lenen. Wat
voor maat heb je?'
'Negenendertig.'
'Klein pootje heb jij. Maar àls je wat watten in de neuzen
propt, kan het wel. Zo heb ik er in het begin ook op gespeeld.
We gaan vanmiddag voor het eerst trainen, zal ik ze
dan voor je meenemen?'
Daniël stopte zijn handen in zijn zakken. Zijn vingers
raakten de geluksknikker. Hij haalde diep adem.
'Best. Hoe laat?'
'Tof,' zei Bastiaan. 'Je helpt me uit de brand, man. Om
vier uur op het sportveld. Wat speelde je altijd?'
'Maakt me niks uit. Eigenlijk liefst voorin.'
'Met welk been schiet je?'
'Allebei.'
Bastiaan floot. 'Ik wou dat ik dat kon.'
Daniël haalde zijn schouders op. 'Gewoon een kwestie
van oefenen.'
's Middags zei hij achteloos tegen Marja: 'Ik ben straks nog
een uurtje weg.'
'0. Wat ga je doen?'
'Voetballen.'
'Op straat, bedoel je?'
'Nee, op het sportveld. Ik zit in het schoolelftal, geloof
ik.'
'Bedoel je dat je meedoet aan die competitie? Ik zag er
iets over in jullie schoolkrant staan.'
Hij knikte.
'Wat leuk!' zei ze. 'Kun je goed voetballen?'