Kortsluiting

I)
Er hing iets in de lucht toen hij de klas binnenkwam. Erik
en Osman zaten breed te grijnzen, Rob knipperde als een
baken in zee en FIoor, die haar mond niet kon houden al
zette je er een hangslot op, riep: 'Daar if ie!'
Daniël zette koers naar de achterste tafel, maar Rob stak
zijn hand op.
'Kom naast mij zitten. Dennis komt toch pas het tweede
uur, hij moest naar de tandarts.'
Daniël weifelde even. 'Oké.'
Hij smeet zijn tas op de grond en schoof naast Rob.
Als bij afspraak (en het wàs natuurlijk bij afspraak, dacht
hij later) werd het stil.
Erik stond op en keek naar Daniëlle, die bij de deur op
de uitkijk stond.
'Kan ie?'
'Hij kan.'
'Beste Daniël,' zei Erik plechtig. 'Uit naam van de hele
klas, van heel I -C dus, wil ik je hartelijk bedanken. Je weet
nog niet waarvoor, maar dat komt nog wel. Eerst wil ik je
als blijk van onze uh .. .'
'Erkentelijkheid,' souffleerde Daniëlle.
'Dat wou ik net zeggen,' zei Erik onverstoorbaar. 'Als
blijk van Onze erkentelijkheid dus, wil ik je bijgaande trofee
aanbieden. We hopen dat je hem een ereplaatsje in je kamer
zult geven.'
Hij haalde een in kranten verpakt voorwerp uit zijn tas
en bood het Daniël met een buiging aan.
Daniël wist niet wat hij ervan moest denken. Namen ze
107