Kortsluiting

'Daniël wil best een trui. Sterker, hij heeft hem nodig.
Zoveel kleren heeft hij niet, zeker niet voor de winter.'
'Dus hij is hier van de winter ook nog?'
Marja's handen lagen een ogenblik stil. 'Dat hoop ik.'
Marieke duwde een twijgje schuin in de grond, pal voor
de neus van de mier, die er onvervaard tegenop begon te
klauteren.
'Dat beest is stom, zeg. Weet je dat hij de held van de dag
is op school?'
'Wie?'
'Daniël natuurlijk. Ze vinden allemaal dat Gertje die opdoffer
dik verdiend heeft.'
'Is het werkelijk zo'n nare man?'
'Het is een klier. Hij probeert je altijd voor paal te zetten,
en zodra hij het niet meer aankan, loopt-ie naar Job.'
'Job?'
'Swaanswijk. Die heet Job, zielig hè? Weet je dat Gert er
vandaag acht aan het prikken had in de pauze? Ik snap niet
wat die man op een school doet, volgens mij heeft hij de
pest aan kinderen.'
'Dus op school vinden ze Daniëls reactie wel begrijpelijk?'
'Natuurlijk. Zelf zouden ze Gert ook wel eens te grazen
willen nemen. Maar niemand durft het. Ik sprak Rob vandaag,
dat is die neuroot.'
'Die jongen die zo knippert?'
'Ja. En die zei dat het Bovenkamp zijn eigen schuld was.
Hij moest mee naar de rector, Rob, en daar had hij het ook
tegen gezegd. Valt me trouwens hartstikke van hem mee,
want hij schrikt al als je hoest.'
'Wie is die dikkige jongen?'
'Dennis.'
'Die ken ik wel,' zei Pim onverwacht. Hij liet zijn radiatoren
even voor wat ze waren. 'Die staat altijd bij de snackbar.
En hij jat,' voegde hij eraan toe.
102