Kortsluiting

J esse gaf weer gas, keek opnieuw in zijn spiegel en voegde
in.
'Waarom doe je zo, Daniël? Boos omdat ik te laat was?'
o jezus, dacht Daniël. Ik zal me toch niet vergist hebben?
Als 't er zo een is die in je zieltje wil knijpen, ben ik zo
weer vertrokken. De vraag is alleen - waar naartoe.
Hij tastte naar het pakje shag in de borstzak van zijn jack.
Waarom deed hij zo? Dat wist hij niet. Gewoonte, waarschijnlijk.
Je zat aan de riem, en je testte hoe ver het nieuwe
baasje die wilde laten vieren.
Hij begon een shagje te draaien.
'In ons huis wordt niet gerookt,' zei Jesse. 'Ik dacht dat
ik je dat verteld had.'
'We zijn er toch nog niet?' Daniël likte het vloeitje dicht.
De auto slingerde even toen het shagje door de lucht
vloog en op de achterbank landde.
'Krijg de klere!' schreeuwde Daniël.
'Afspraak is afspraak,' zei J esse kalm. 'Eén, mijn vrouw
geeft fluitlessen. Daarvoor is schone lucht nodig. Twee, je
verpest je longen ermee. Drie, je bent te jong om je longen
te verpesten.'
Dezelfde vrachtwagen kwam in zicht, en hij joeg er met
honderdveertig langs.
'Je mag wel uitkijken,' waarschuwde Daniël. 'Hoe harder
je rijdt, hoe meer je het milieu verpest.'
Jesse schoot in de lach en nam gas terug. 'Touché.'
Touché W.G. van de Hulst, dacht Daniël.
J esse rommelde in het handschoenenvak en hield hem
een rol pepermunt voor.
'Goed voor je maag.'
Het was duidelijk een vredespijp, en Daniël nam hem
aan.
'Bedankt.'
De pepermunt brandde op zijn tong. Zijn maag krampte.
II