totaal ziektes met schema's.pdf - Gynaecologie

Ziekte van Lyme
Lyme-borreliose is een multisysteem ziekte, veroorzaakt door een spirocheet,
die behoort tot de groep Borrelia burgdorferi sensu lato (Bb). In Europa wordt de
mens besmet door de teek Ixodes ricinus, die de spirocheet overdraagt van
dieren. In Nederland is het voorkomen van andere, door teken overgebrachte
infectieziekten niet aangetoond. Deze kunnen echter verkregen worden na verblijf
in een ander deel van Europa
In geval van infectie met Borrelia burgdorferi kunnen zich verschillende
ziektebeelden voordoen. Soms op korte termijn, soms pas na verloop van jaren.
Het ziektebeeld kan ingedeeld worden in drie stadia:
1. Vroege gelokaliseerde Lyme-borreliose;
2. Vroege gedissemineerde Lyme-borreliose;
3. Late of chronische Lyme-borreliose.
Verwekker
Lyme-borreliose wordt veroorzaakt door een groep van spiraalvormige bacteriën
die behoren tot het complex: B. burgdorferi sensu lato (dit is: in brede zin).
Incubatieperiode
Stadium 1: EM (EM is een rode, zich centrifugaal uitbreidende verkleuring van de
huid en wegdrukbaar) verschijnt gewoonlijk vanaf drie dagen tot drie maanden na
de tekenbeet (gemiddeld na zestien dagen).
Stadium 2: in het algemeen manifesteren symptomen van het vroege
gedissemineerde stadium zich enkele weken tot ongeveer een jaar na de infectie.
Stadium 3: er is geen duidelijke overgang tussen de vroege gedissemineerde en
de chronische vormen van Lyme-borreliose. Chronische Lyme-borreliose kan
maanden tot jaren na de tekenbeet optreden.
Ziekteverschijnselen
De tekenbeet is over het algemeen pijnloos en blijft hierdoor vaak onopgemerkt.
Soms ontstaat op de plaats van de beet een rood plekje, enkele centimeters
groot, dat binnen een week weer verdwijnt. Dit hoeft niet te duiden op besmetting,
maar kan een reactie zijn op de tekenbeet zelf. Bij velen verloopt de infectie
asymptomatisch.
Hoewel Borrelia burgdorferi in elk orgaan terecht kan komen, ontstaan vooral
ziekteverschijnselen van het zenuwstelsel (neuroborreliose), de gewrichten
(Lyme-artritis)
en, zelden, het hart.
Diagnostiek
De belangrijkste pijler van de diagnostiek van Lyme-borreliose is het klinisch
beeld.
Als een erytheem kleiner dan vijf centimeter is, moet men na een week
controleren of uitbreiding heeft plaatsgevonden.
Serologie: Borrelia-serologie is de diagnostische methode van eerste keuze
Kweken van Borrelia-spirocheten uit huidbiopten bij EM
De diagnose Lyme-borreliose kan gesteld worden in de aanwezigheid van:
• erythema migrans
• serologische bevestiging in serum en/of liquor cerebrospinalis.
De meest gebruikelijke testen zijn gericht op antistoffen, waarbij de infectie niet
rechtstreeks wordt aangetoond. Een positieve test op antistoffen tegen Borrelia
wijst alleen op een contact met de bacterie. Sommige patiënten produceren geen
5.3