1 - Vereniging tegen de Kwakzalverij

aard der ziekte duidelijk erkend is en dat, hijgeregeld
voortgezette behandeling, (let daarop) volkomen
genezing zeker is. De geneesmiddelen voor de eerste
behandeling worden terstond tegen rembours toegezonden,
terwijl de patiënt verzocht wordt, na zooveel
tijd een verslag van zijn bevinden nit te brengen.
Doet hij dit, dan volgt daarop weder een bezending
geneesmiddelen en dat gaat zoo door.
Komt het bericht echter niet op tijd, dan worden
de geneesmiddelen toch maar — altijd tegen rembours
— afgezonden, met de opmerking, dat de
vorige middelen zeker moeten opgebruikt zijn en
dat, wil men daarvan eenigszins baat hebben, het
noodzakelijk is, dat ook de tweede bezending wordt
ingenomen. Er is toch vooraf geschreven, dat slechts
een geregeld voortgezette behandeling zekere genezing
waarborgt.
Zoo wordt de zieke aan 't lijntje gehouden ; klaagt
hij op 't laatst dat de methode hem te duur wordt
— nu, dan is de menschlievende kwakzalver niet
ongenegen iets van de prijs te laten vallen ; hij moet
echter steeds door gebruiken. Worden op 't laatst
de geneesmiddelen geweigerd — 't zij omdat de
zieke eindelijk tot beter inzicht komt, 't zij dat hij
zich arm gedocterd heeft — dan wordt de kwakzalver
nog boos op den koop toe en zegt, dat hij nu niet
voor genezing instaat, omdat de behandeling niet
lang genoeg heeft geduurd. Op die wijze tracht hij
zich ook pog van de beschuldiging van bedrog te
redden.
Men neme de proef, en 't zou ons zeer verwonderen
als onze voorspelling niet uitkwam.
Wat gebeurt er nu met die geweigerde dure medicijnen
? Daarvan hebben wij een grappige ondervinding.
Door ons was — ook van zoo'n brievendoctor
— de tweede bezending middelen (de eerste
was voor onderzoek gebruikt) geweigerd, en toen
de expediteur daarop aan den afzender vroeg wat
hij daarmee doen moest, kreeg hij de order de geneesmiddelen
maar te vernietigen. Blijkbaar waren
die dure, heilzame stoffen de vracht van terugzending
niet waard. Dit teekent.
Feiten, tegenover de beweringen
van Sequah.
Het spijt ons, wij worden, met betrekking tot
het bovenstaand onderwerp, eentonig en vervelend,
maar kan het anders?
Ofschoon wij ons hebben voorgenomen Sequah te
laten voor wat hij is, d. w. z. in 't vervolg geen of
niet veel notitie te nemen van zijn doen of laten ,
zijn wij, in 't belang der zaak — al moge 't vervelend
zijn — toch verplicht die feiten mede te deelen,
voor zoover zij ter onzer kennis komen , die
het publiek de oogen kunnen openen voor de Sequahzwendelarij.
Wij laten daarom hier weder, zonder commentaar,
eenige droge mededeelingen volgen :
De Hoogeveensche Courant neemt, onder de beschrijving
van een Sequah-séance te Nijmegen, ook het
onderstaande op :
„Zoo weet ik van een Truitje Dekkers, vrouw
van een spoorwegwachter, die al sedert jaren aan
rheumatiek leed. Sequah was eenige jaren geleden
te Antwerpen ; die menschen woonden op de grens ;
het gerucht van Sequah kwam ook tot hen en de
vrouw ging met haar bespaarde geld in den zak naar
den kunstenaar. Hij hielp haar niet anders dan
door haar de volstrekte zekerheid ! mede te deelen,
dat zij met 25 fl. olie à ƒ1.— de fl. totaal zou
genezen zijn.
Zij had slechts 10 gulden bij zich, dus 10 fleschjes.
Toen die gebruikt waren , bemerkte zij nog niets
geen verbetering. Haar man ging weer naar Antwerpen
met 15 gulden, het geld voor hunne winterprovisie,
in den zak. Sequah zeide : ja, zooals ik
gezegd heb, eerst na de 25 fleschjes zal zij genezen
zijn , — en de man gaf de 15 gulden voor even
zooveel fleschjes.
Truitje Dekkers, die ik persoonlijk ken, is en blijft
een onherstelbare lijderes, verstijfd door rheumatiek."
De Zutphensche Courant, die tijdens het bezoek
van Davenport aan Zutphen, meermalen hoogst
lezenswaardige artikelen over Sequah en zijn bedrijf
ten beste gaf, schrijft in het no. van 4 October
het volgende :
In ons eerste artikel De lieden van „de groote
trom", wezen wij op het gevaar van het succes der
Sequah-Company. Immers het staat vast, dat de
heer Davenport zich en zijn olie een reputatie verschaft
bij de groote massa, welke niet voor argumenten
alleen zal wijken. De oorzaak daarvan is,
dat men in den regel tijdens het bezoek van den
„wonderdokter" aan de eene of andere gemeente,
alleen hoort spreken van de genezingen, welke hij
tot stand heeft gebracht en niet bedenkt, dat de
heer Davenport zelf uit de vele patiënten die tot
hem komen, de sujetten kiest, welke voor zijn behandeling
op de openbare séances geschikt zijn,
terwijl men evenmin weet wat van de behandelde
patiënten na Davenports vertrek is geworden.
Ter inlichting onzer lezers hebben wij het wenschelijk
geacht de laatsten, voor zoover die in onze
stad wonen en ons bekend zijn, te bezoeken en te
informeeren naar hun gezondheidstoestand na de
behandeling en inwrijving door den heer Davenport.
Den uitslag van dit onderzoek deelen wij hieronder
mede, het aan de lezers overlatende, daaruit
een conclusie te trekken.
Vrouw Martens (Diezerstraat) kreeg vjjf dagen
na de behandeling de rheumatiek terug, nog heviger
dan vóór de inwrijving.
J.. H. de Leeuw (Diezerstraat) vond slechts drie
dagen eenige baat bij de inwrijving; na dien tijd
kwam de oude kwaal even erg als voorheen terug.
Vrouw Been (Heukerstraatje) heeft na de behandeling
nog geen last van de rheumatiek gehad.
Mej. E. (hoek Berkelsingel) evenmin.
A. B. Bronkhorst (Hoogèstraatje) kreeg de pijn
met de kwaal na drie weken terug.
J. W. Gerritsen (Donkersteeg), Sequah's eerste
patient te Zutphen, die van een 30jarig lijden geheel
genezen heette, kreeg na vier weken de rheumatiek
in zulke hevige mate terug, dat hij thans
reeds geruimen tijd ernstig ziek te bed ligt.
F. 6K Remmelink (Melatensteeg) gevoelt zich
beter dan vóór de inwrijving.
Vrouw van Kampen (Polsbroek) kreeg de rheumatiek
na acht dagen weer even erg als vroeger
terug.
Mej. R. (Kuiperstraat) gevoelt op het oogenblik
niet de minste pijn.
S. v. Engelen (Bakkerstraat) kreeg na twee dagen
de rheumatiek terug.
Mej. U. (Spiegelstraat) verklaart dat de rheumatiek
in den rug tot dusver heeft nagelaten; in het
dijbeen, dat Sequah niet kon genezen, heeft ze
voortdurend pijn.
Vrouw Polman (Hoven) gevoelde alleen tijdens
de behandeling eenige verzachting. Onmiddellijk
na de séance was het weer mis.
J. W. Meijberg (Hoven) heeft de rheumatiek nog
niet teruggekregen.
B. Kruitbosch (Berkelsingel) heeft aanvankelijk
eenige verzachting van pijn gevonden, doch de
rheumatiek is nog niet verdwenen".
Een onzer ijverigste medewerkers schrijft ons verder :
„De vrouw van zekeren HITTERS , koopman in
antiquiteiten en minerale wateren te Gorcum, was,
toen Davenport te Rotterdam was, naar hem gegaan,
betaalde f 1 om in consult toegelaten te worden en
kreeg den raad 20 fleschjes te koopen. Zjj kwam
er echter met twee voor H 2,50 af. Het heeft niet
het minst geholpen.
De vrouw van REINDERS (vroeger brugwachter) te
Gorcum, had Sequah te Rotterdam geraadpleegd, de
middelen gekocht en zonder baat aangewend. Zij
is overleden."
Wij zullen deze rubriek vervolgen en geen andere
feiten noemen dan die door aanduiding van naam
en woonplaats kunnen geconstateerd worden. Misschien
helpt dit.
Een Nederlandsch apotheker als
kwakzalver.
L' Antimigraine Demelinne.
Gelukkig zijn wij niet dikwijls in de noodzakelijkheid
, Nederlandsche geneesheeren of apothekers
in onze kolommen te behandelen. Waar zij zich
echter aan kwakzalverij schuldig maken moeten
wij voor hen meer dan ooit waarschuwen, omdat
zij, uit den aard van hmi betrekking, bij het publiek
bekend zijn als de personen aan wie het zijn
vertrouwen op geneeskundig gebied kan schenken.
Wij hebben voor ons een prospectus van den
apotheker Jos. DEMELINNE te Maastricht, bevattende
een aanbeveling van het Antimigraine Demelinne,
een middel tegen migraine.
Van die aanbeveling, in 't fransen gesteld, nemen
wij het volgende over :
»Sedert lang heeft de wetenschap gezocht naar
een werkdadig geneesmiddel om de migraine te
genezen.
.Niemand, zelfs geen enkele medische autoriteit,
kan zeggen, dat men, tot nu toe, een middel
heeft kunnen vinden, krachtig genoeg om deze
verschrikkelijke kwaal, waaraan zoovele personen,
vooral vrouwen lijden , te genezen of slechts te
verlichten.
„Ik ben gelukkig te kunnen mededeelen, dat
ik dit middel gevonden heb.
„Ik ben zoo veel gelukkiger in staat te zijn de
duizenden lijders te verlichten. De attesten
van tal van personen, die reeds lange jaren aan
deze verschrikkelijke kwaal geleden hebben zullen —
naar ik hoop — voldoende zijn om de werkzaamheid
ervan te verzekeren.
„Men heeft hier niet te doen met een geneesmiddel
, waarvan men zoovelen ziet op de vierde
bladzijde der dagbladen en die meerendeels uit
werkelooze middelen bestaan , slechts dienende om
de beurs van het goedgeloovig publiek te ledigen.
„Het betreft hier een werkdadig geneesmiddel,
een zekere verlichting teweegbrengende, gevolgd
door genezing, aan de personen lijdende aan
migraine en hoofdpijn.
Hier is geen sprake van loos bedrog. Het is
een werkelijke wetenschappelijke ontdekking, waarvan
de werking is gebaseerd op een ondervinding
van verscheidene jaren."
Wij zullen het bij deze aanhaling laten en nu
eens nagaan waaruit die belangrijke ontdekking
bestaat.
Inderdaad, het is een werkzaam geneesmiddel,
dat somwijlen werkelijk door geneesheeren tegen
hoofdpijn wordt voorgeschreven, maar het is een
LEUGEN , dat het door DEMELINNE als iets nieuws is
uitgevonden.
Uit een onderzoek van den heer L. van Itallie,
apotheker te Rotterdam, is gebleken dat het
middel, dat DEMELINNE voor f 1,25 aflevert, bestaat
uit 6 poeders (zeer slecht verdeeld, want het gewicht
van een poeder verschilde van 0,850 tot
t,270 gram) samengesteld voor s /s uit antipyrine
en voor 2 /s uit suiker. In 't geheel was dus aanwezig
ongeveer 4 gram antipyrine.
Ziet hier dus de beroemde ontdekking, „waarnaar
de wetenschap sedert lang heeft gezocht" en
die door DEMELINNE gelukkig aan het daglicht is
gebracht : antipyrine, het middel dat ieder geneesheer
al geruimen tijd kent en dat door hem somwijlen
tegen hoofdpijn wordt voorgeschreven. En
alleen op voorschrift van den medicus, die zijn
patiënt volkomen kent, (volstrekt niet op eigen
hand) is het gebruik van antipyrine aan te raden.
Diezelfde antipyrine, hoe goed somwijlen als ge*
neesmiddel, werkt bij tal van personen zeer verschillend,
bij sommigen — en vooral bij langdurig
gebruik — zelfs gevaarlijk.
Het is een middel dat men niet ongestraft in ieders
handen kan geven en dat b.v. in Duitschland in
hoeveelheden boven 1 gram niet anders dan op
recept van een geneesheer mag worden afgeleverd.
Wie er echter niets inziet, deze stof — en nog
wel als iets zeer bijzonders — voor het algemeen
verkrijgbaar te stellen, met de noodige ophef en
met gebruik van leugens ;
wie daarbij den prijs van f 1,25 berekent voor 6
poeders, die gaarne door ieder apotheker voor 70
et. worden afgeleverd ;
die laadt, o. i. zeer terecht, den schijn op zich,
of liever geeft blijk, dat zijn uitvinding niet noemenswaard
verschilt van die middelen die men
zooveel „op de vierde bladzijde der dagbladen ziet"
en die meerendeels slechts dienen om de beurs
van het goedgeloovig publiek te ledigen,
en die mag, ten slotte, het ons niet euvel duiden,
wanneer wij hem een kwakzalver noemen.