1 - Vereniging tegen de Kwakzalverij

More documents

Recommendations

Info

ine te bereiden, die, desgewenscht, veel meer levertraan kan bevatten en juist die hoeveelheden inhoudt die de geneesheer denkt te geven ? Tegenover de attesten van Dr. LE RÜTTE , Dr. W. F. UNIA STEYN PAVÉ en E. DONKERSLOOT, in het reclame-boekje opgenomen, plaatsen wij de volgende verklaring van Dr. ZEEHÜIZEN, reeds vroeger door ons meegedeeld. Dr. Z. verklaart nl., dat hij, op grond van hetgeen omtrent de samenstelling van Scott's Emulsie is meegedeeld, „zich gerechtigd acht te waarschuwen teagen het voorschrijven dezer Emulsie, daar het oliege- „ halte van dit praeparaat, evenals van zoovele „ andere speciality's, groote schommelingen aanbiedt, ;;en het hoofdbestanddeel een andere is dan de „medicus bedoelt. Het middel is ook onevenredig duur. „Wil men een mengsel van ol.olivarum en ol. „jecoris aselli toedienen, dan kan men dit vrij wat „goedkooper en zekerder door den gewonen apotheker doen geschieden." Wij voegen daaraan toe : men zij dus niet zoo dwaas, zijn geld weg te werpen ten voordeele van den Engelschen kwakzalver en zijne Nederlandsche vertegenwoordigers en beschouwe het „Onmisbaar in elke huishouding," op den omslag van het boekje voorkomende, als een leugenachtige reclame. Een oude bekende? Van eenige heeren uitgevers van Dag- en Weekbladen werd ons, met verzoek om inlichting, een circulaire toegezonden, waarbij een zekere ALBERT PA-RLAGHY, de plaatsing van onderstaande advertentiën verzocht : „Epilepsie. Kramp- en Zenuwlijdenden zekere genezing naar de eenigste , duizendmaal beproefde methode. Behandeling per brief na inzending van een uitvoerig bericht, dat met postzegel voor antwoord te adresseeren: OFFICE SANITAS 57, Boulevard de Strasbourg PARI S." „Asthma. Longziekte, worden genezen. Deze methode , die snel en zeker werkt, wordt veelvuldig als uitstekend erkend. Na vier weken is reeds vooruitgang merkbaar. Voor uitvoerige inlichtingen wende men zich per brief, waarin postzegels voor antwoord, tot OFFICE SANITAS 57, Boulevard de Strasbourg PARI S." Nu, wij aarzelen geen oogenblik, die „office sanitas" als een kwakzalvers-inrichting te beschouwen, want ieder, die belooft epilepsie per brief te behandelen, verdient den naam van kwakzalver, zooals wij reeds, ook voor andere ziekten, meermalen hebben betoogd. Wij raden dus ieder af zich met deze „office" in verbinding te stellen, en zich niet door de advertentiën, die wij reeds in eenige bladen zagen , te laten verlokken om daar hulp te zoeken. De beurs en de gezondheid zullen er wel bij varen. Maar ook zonder de „behandeling per brief" is er meer, dat ons wantrouwen opwekt. De naam Albert Parlaghy, of liever de beide namen gescheiden Albert en Parlaghy prijken niet voor het eerst in dit Maandblad. Reeds in 1882 of 1883 (men zie o. a. het Januari-nommer van 1883) bij de behandeling van een kwakzalversmiddel tegen vallende ziekte (epilepsie), Auxilium Orientis, was de vorige Redactie verplicht te waarschuwen tegen de personen , die dit middel (broom-kalium) op schandelijke wijze exploiteerden. Wat bleek uit die waarschuwing ? De compagnieschap, die de zaak dreef, eerst te München gevestigd en later te Parijs, bestond in de eerstgenoemde plaats uit iemand zich noemende Dr. SYLVIUS BOAS , die den geneeskundigen raad heette te geven en uit een zoogenaamden boekhandelaar PARLAGHY, die de verzending der brochures en van het auxilium op zich nam. In Parijs ging het anders; wij nemen hier het in Januari 1883 geschreven over : »Als kok en bottelier te zamen kijven, dan weet men waar de boter blijft," zegt het spreekwoord, dat ook hier zijn toepassing vindt. Zeker niet in de beste verhouding is het tweetal te Parijs gescheiden om elk op eigen hand de affaire voort te zetten. Om elkaar te benadeelen, schrijft ons de vroegere boekhandelaar, die thans den naam van Dr. ALBERT heeft aangenomen, dat hij niets te maken heeft „met den zoogenaamden Dr. SYLVIUS BOAS , die volstrekt geen geneesheer is, maar een diploma van doctor in de wijsbegeerte uit Philadelphia heeft laten komen en trouwens ook onder dien naam te Parijs onbekend is, daar hij niet eens voorkomt in de uitvoerige adresboeken dier stad, waarin toch elk schoenmaker een plaats heeft ;" en van den anderen kant waarschuwt diezelfde, zich noemende BOAS , zijne patiënten om zich niet te laten beetnemen door zijn vroegeren „ Brochurenversender Parlaghy, jetzt Brachfeld, welcher von hier (Paris) aus, unter den angenommenen Nahmen Dr. Bella, Prof. Albert, u. s. w., die Patienten zu beschwindeln sucht." In het meergenoemd Maandblad wordt vervolgens uit gevoerde briefwisseling aangetoond (de fransche professor ALBERT schreef nog steeds Duitsch, evenals toen hij als PARLAGHY te München woonde) dat men in de beide verkoopers van het auxilium orientis twee groote kwakzalvers voor zich heeft. Plaatsruimte belet ons, voorloopig, deze verdere onthullingen over te nemen — maar wij vragen ieder, die het bovenstaande gelezen heeft of wij niet gerechtigd zijn verband te zoeken tusschen de namen ALBERT en PARLAGHY, die, gedragen door een en denzelfden persoon, dienden om een middel tegen epilepsie aan den man te brengen en dien van ALBERT PARLAGHY, die thans zekere genezing van epilepsie aanbeveelt? Anti-stiff Er is geen gebied waarvan de kwakzalvers zich niet meester maken. Nu het wielrijden tegenwoordig zooveel wordt beoefend was er alweer een goede gelegenheid om een smeerseltje in den handel te breagen, bijzonder geschikt om de spieren te versterken en die gelegenheid heeft dan ook een Engelschman, JOZEPH WILSON te Chislehurst, aangegrepen om zijn Anti-stiff in den handel te brengen en ook reeds hier te lande te introduceeren. De fabrikant noemt het middel een bewonderenswaardig praeparaat, zooals er tot nu toe nog nooit een geweest is en dat zich van alle bestaande oliën en smeersels onderscheidt zoowel door samenstelling als door werkzaamheid. Is dit waar ? Volgens het onderzoek van ons lid, de heer J. J. HOFMAN, apotheker te Rotterdam, is Anti-stiff paars gekleurde natronzeep, die, behalve een. vrij groote hoeveelheid water, ook nog een overmaat van natron (soda.) — ongeveer 2 percent — bevat, m. a. w., het wondermiddel is niets anders dan slecht bereide, onzuivere zeep. Voor een klein doosje van dit onzuivere product betaalt men 30 cent, zeker 10 maal te veel, en berokkent zich nog lichamelijk schade op den koop toe. Want, hoe gezond het wasschen met een zuivere zeep ook moge zijn, en welke goede uitwerking dit ook op de spieren moge hebben (wat wij trouwens niet van den Engelschman behoeven te leeren) dit is zeker dat het veelvuldig gebruik van een zeep, die 2 proc. ongebonden natron bevat, op den duur ongetwijfeld nadeelig op de huid moet werken. Wij vinden het onnoodig meer woorden aan deze kwakzalverij te besteden. Het scheikundig onderzoek spreekt duidelijk en waarschuwend genoeg. Wie den schoen past, trekke hem aan ! *Een eigenaardig kijkje, zoo lezen wij in het Weekbl. van het Nederl. Tijdschr. v. Greneesk., in de positie van den Arts in Denemarken en Noorwegen wordt ons gegund bij het doorlezen der volgende „Collegiale bepalingen", zooals die op de in Augustus 1.1. te Trondhjen gehouden Algemeene Vergadering van de „Vereeniging van Noorsche Geneeskundigen" met 71 tegen 26 stemmen zijn vastgesteld. Hierna wordt in een twaalftal artikelen de verhouding aangegeven, die voor een waardige uitoefening van de geneeskundige praktijk passende is, zoowel tegenover het publiek als tusschen de geneeskundigen onderling, 't Strekt waarlijk de Nederlandsche geneeskundigen niet tot eer, dat vooral de beide eerste artikelen, die wij hier overnemen, ook tot waarschuwing van sommigen onder hen geschreven schjjnen te zijn : Art. 1. Het is beneden de waardigheid van den arts , om zich met kwakzalvers te associëeren, om te praktiseeren met „arcana" (universeel-middelen) van eigen vinding of om geneesmiddelen en behandelingsmethoden geheim te houden, om attesten af te geven als aanbeveling van arcana. I Art. 2. Het is beneden de waardigheid van den arts , om zijn toevlucht tot professioneele reclames te nemen , teneinde dé opmerkzaamheid op zich te vestigen, hetzij dit geschiedt door aanplakken, rondzenden van kaarten en circulaires, door het aanbieden van radicale genezing, het openbaar maken van kuren of operaties in dagbladen | of toelaten dat zoo iets gedaan wordt, door zijn meening ten opzichte van medische of chirurgische vraagpunten, door referaten in couranten te doen uitkomen , te pronken met zijn kuren en geneesmiddelen, zich getuigschriften van bekwaamheid te verschaffen of deze uit te lokken. Correspondentie. Als nieuwe leden zijn toegetreden : Als leden van de Afd. Dordrecht en Omstreken : De Maatschappij tot Nut van 't Algemeen, Departement Dordrecht. De heeren : Gr. C. Bosch, tandarts, te Dordrecht. A. A. Colombjjn, Direct. Levensv.-Maats. te Dordrecht. A. J. Lebret, Fabrikant, te Dordrecht. W. van Schaardenburg, Wethouder te Dordrecht. M. van Zanten, Distillateur, te Dordrecht. Yerder de heeren: Gr. Doms e iff en, Med. Doet., te Amsterdam. J. A. Smits Jr., Semi-arts, te Amsterdam. Johs. A. Wartena, Theol. Cand. te Amsterdam. Dr. R. Maas, te Hoofddorp, Haarlemmermeer. G. J. Koning, Apotheker, te Buss urn. J. M. v. JE. te D. Huls-Balsem is besproken in no. 10, 7en jaargang en no. 4, lOen jaargang. Blijkt uit uwe, ons toegezonden biljetten, dat RUITENBEEK te Rotterdam en BOKKELKAMP te Haarlem de personen zijn , „die de zonderlinge kracht, deugd en eigenschap van dezen balsem in geheel Nederland en Duitscnland hebben bekend gemaakt," er zijn ons nog meerdere personen bekend, die, met dezelfde briefjes, waarin dezelfde namen van genezen personen voorkomen, zich somwijlen als fabrikant, somwijlen als verkooper van den balsem voordoen. Al die personen schijnen de briefjes van elkaar na te drukken, evenals bij Haarlemmerolie. De balsem blijkt niet altijd op dezelfde wijze vervaardigd te zgn; by één onderzoek had hg ongeveer de samenstelling van de althéa-zalf der apotheken, bij een ander onderzoek werd" ook vaseline aangetoond. Dergelijke balsems en pleisters — er zijn er verscheidene in ons land — doen, direct en indirect, meer kwaad dan men vermoedt. Menige uitwendige ongesteldheid is door deze middelen reeds verknoeid ; het zgn gevaarlijke huismiddelen , die, omdat zij schijnbaar niet duur zijn, helaas nog veel aftrek vinden, 't Is moeilijk, juist bij die huismiddelen, het publiek van het dikwijls gevaarlijke te overtuigen. Het is niet verboden het Nederl. wapen op die briefjes te laten afdrukken. H. B. te A. Nu de influenza weer eenigszins heerscht, beveelt ieder kwakzalver weer ztfn middel daartegen aan. Hieruit kunt ge dus begrijpen, dat het de lui slechts om het geld te doen is. Een aftreksel van haverstroo als geneesmiddel by influenza aan te bevelen is bespottelijk. C. J. K. te B. Van die pillen is ons niets bekend. Wees zoo goed ons daarvan nader op de hoogte te stellen. O. B. te L. W. H. Z. te D. Een beantwoording van Uw vraag omtrent de circulaire van Parlaghy, vindt gg in dit nommer. J. B. te B. Dank voor de toezending, wg houden ons aanbevolen. Gr. B. te B. Op uw vraag waarom DAVENPOBT zichzelven niet geneest, moeten wg het antwoord schuldig blijven. Mogelijk is het, dat zgn ongesteldheid juist niet voorkomt onder het onnoemelgk aantal kwalen, welke de Sequah'smiddelen heeten te genezen. Wat Davenport geantwoord zou hebben, als een ander, met dezelfde ziekte als waaraan D. lydende is, bg hem om hulp gekomen was, — bg hem, die belooft met zijne middelen, liesbreuken en vallende ziekte te zullen genezen, zie, dat weten wg evenmin als gg. — Veel moest, wegens plaatsgebrek, blgven liggen. Herhaalde waarschuwingen. Teercapsules van Guyot. Nadat de geneeskunde vroeger nog al gebruik van teer en teerwater had gemaakt, heeft zg deze tegenwoordig grootendeels laten varen, daar andere stoffen beter de vereischte werking te weeg brengen, al kunnen de teerbereidingen somtgds eenig nut doen. Indien de geneesheer tegenwoordig nog teer of teeraitreksel wil laten gebruiken, kan hij bij iederen apotheker dit tot teerpillen laten verwerken. De capsules bestaan uit teer met een laagje gelatine omgeven. Bij een geringe verkondheid, die echter ook zonder geneesmiddelen, indien men een goeden leefregel volgt, gemakkelgk geneest, kan het gebruik van enkele capsules geen kwaad. Veel heil verwachte men echter niet van teer en niet ieder ga op goed geluk aan 't slikken. Men zij met 't gebruik voorzichtig. Teer is in 't geheel niet een zoo onschadelgke stof als het door Guyot en zgn opvolgers genoemd wordt. Terwijl sommige menschen verscheidene teercapsules zonder schade schijnen te kunnen gebruiken, zijn ons verscheidene gevallen voorgekomen, waarin het gebruik, zelfs van een of twee stuks, onpasselijkheid te weeg bracht.
No. 2. 'Twaalfde Jaargang. Februari 1892 i '''I' MAANDBLAD UITGEGEVEN DOOR DE VEREENIGING TEGEN DE KWAKZALVEKLJ. Alle brieven, REDACT! 3 of ADMINISTRATIE betreffende, te adresseren aan den Secretaris-Penningmeester, te Amsterdam. Lid der VEREENIGING TEGEN DS KWAKZALVERIJ is elk, die haar doel wil helpen bevorderen en een jaarlijksche contributie betaalt van f3.—. Men wordt lid door aanmelding bij den secretaris-penningmeester of een der andere bestuursleden. Het vereenigingsjaar loopt van I Jan, tot 31 Dec. De contributie wordt in het begin van het jaar per postwissel bij den secrexetaris-penningmeester ingewacht, die daarvoor in Februari formulieren toezendt. Over het niet aldus betaalde wordt later per postkwitantie beschikt. De leden der Vereeniging ontvangen, behalve een exemplaar van het blad, zooveel exemplaren als zij aanvragen ter verspreiding. Voorloopig kan dit aantal echter, bij betaling van de enkele contributie, niet meer dan 10 per maand bedragen. Dit blad verschijnt den eerste van elke maand. Prijs per jaar f 1,25» franco per post. Men abonneert zich bij alle boekhandelaren en bij den Secretaris, doch niet anders dan voor den geheelen jaargang. Het abonnementsjaar loopt van 1 Januari tot 31 December. Over het bedrag wordt in de eerste drie maanden beschikt. BESTUUR DER VEREENiaiNG, Mr. L Zegers Veeckens, Notaris te Amsterdam, Voorzitter. C. Guldensteeden Egeling, Apotheker te Zeist. Dr. G. P. Kortenhorst, Arts te Weesp. Dr. C. N. van de Poll, Arts te Amsterdam. G. B. Schmidt, Apotheker (BinneogasthÉ) te Amsterdam, Secietaris-Penningmeester. GETAL LEDEN 997. De eerste twee artikelen van de Statuten der VEREENIGING TEGEN DE KWAKZALVERIJ, goedgekeurd bij Koninklijk Besluit van 20 Juli 1890, luiden : Art 1. De Vereeniging tegen de Kwakzalverij is gevestigd te Amsterdam. Zij heeft ten doel de bestrijding der kwakzalverij, in het bijzonder die met geneesmiddelen. Art. 2. De Vereeniging tracht haar doel te bereiken: a. door het onderzoek van als geneesmiddelen aanbevolen stoffen ; 0. door het nasporen van de bedriegelijke handelwijzen die bij het aanbevelen van de middelen worden te baat genomen ; c. door het bekend maken der uitkomsten van het onder a en b genoemde; d: door het bevorderen van de toepassing der wettelijke bepalingen, die de kwakzalverij kunnen tegengaan ; e. door aan te dringen op betere wettelijke bepalingen ter bestrijding der kwakzalverij. Het nadrukken van artikelen uit dit blad is geoorloofd en wordt, ter bevordering van het doel der Vereeniging, dringend verzocht. INHOUD: Hoofdartikel: Verkoop van geneesmiddelen. Grootere artikelen: De brochure van Prof. Treub. — De justitie en Sequah. — De influenza geëxploiteerd (het onfeilbaar middel van Dr. Mensert en Lampe.) — Verbod voor apothekers om te helpen adverteeren. Ingezonden stukken: Antwoord aan „De Tijd." Ter overneming: Géraudel's purgatief. — Kaeting's Borstpastillen. Correspondentie. k Herhaalde waarschuwingen: Creme Simon — Hollo way's zalf. Verkoop van Geneesmiddelen. 1. In ons vorig'nommer maakten wij melding van het proefschrift van MR. TH. B. PLEYTE, onder bovenstaanden titel verschenen en beloofden wij daarop terug te komen. Aan die belofte thans voldoende, heginnen wij met te verklaren, dat wij, wegens plaatsgebrek, ons slechts tot enkele hoofdpunten van het studiewerk kunnen bepalen ; zeer tot ons leedwezen, omdat de geheele inhoud van het proefschrift onzen lezers ongetwijfeld belang moet inboezemen. Nadat de schrijver in de inleiding een blik in de geschiedenis der kwakzalverij heeft geworpen, en haar schadelijken invloed op de volkswelvaart heeft nagegaan, komt hij tot de slotsom, dat, en waarom de kwakzalverij met geneesmiddelen moet worden bestreden ; in dien strijd zich te mengen en pogingen aan te wenden om den weg te vinden, dien men dient op te gaan, om tot den vrede te geraken, is het doel van het proefschrift. Daartoe wordt nagegaan, welke middelen hier te lande zijn aangewend ter bestrijding der kwakzalverij, en de uitwerking die zij hebben gehad en hehandelt de schrijver in 't eerst: De bepalingen betreffende den verkoop van geneesmiddelen in Nederland vóór de thans geldende wetten. Uitvoerig worden de gebreken van de talrijke, telkens afwisselende bepalingen uiteengezet en de verschillende mislukte pogingen om in den toestand verbetering te brengen, besproken. Eerst THORBECKE mocht het gelukken eennieuwe geneeskundige wet te doen aannemen en van die wet onderwerpt de schrijver vervolgens De bepalingen betreffende den verhoop van geneesmiddeien in Nederland in de Wet van 1 Juni 1865 (Stbl. 61) regelende de uitoefening der artsenij-bereidkunst, aan eene nadere beschouwing, teneinde na te gaan, door welke middelen men getracht heeft, verbeteringen in den bestaanden toestand te brengen, om daarna de vraag te bespreken, of die middelen afdoende waren. Dit hoofdstuk dient door ons eenigszins uitvoerig te worden behandeld. Wij laten daarom eerst den schrijver aan het woord: „De vraag, hoe men in de nieuwe wetgeving een gepast voorschrift zou kunnen geven om de kwakzalverij door geneesmiddelen tegen te gaan, was bij hare samenstelling een punt van langdurige overweging. „In 't ontwerp der ^geneeskundige wet had de minister in art. 3 de volgende bepaling voorgesteld : a Alleen de geneeskundige mag binnen de grenzen zijner „ bevoegdheid in het openbaar -jen geneesmiddel aanbevelen" „Geneesmiddel is elke zelfstandigheid, „aan welke de bestemming toegekend, of die gebruikt „wordt, tot het genezen van een ziekelijken toestand „van menschen". „De bepaling van het 2e. lid was ook als 2e lid toegevoegd aan art. 1 van dè wet op de arcsenijbereidkunst, die voor het bereiden en leveren en voor het verkoopen van geneesmiddelen voorschriften zou geven. „De memorie van toelichting gaf als bedoeling van dit artikel, de beperking, kon het zijn, vernietiging der kwakzalverij, op. Wordt voor den kwakzalver zelven de openbare aanbeveling voor eenig geneesmiddel onmogelijk, dan zou, naar 's ministers oordeel, reeds veel gewonnen zijn. „Tegen dit argument valt nog al iets in te brengen ; een heirleger van bestrijders trad dan ook op, allen bewerende, dat de individueele vrijheid hierdoor werd aangerand." Tot zoover de schrijver. De Regeering trok, na de discussie, het 2e ge- I deelte van het voorstel in, n. 1. de definitie van het woord „geneesmiddel", vooral ook, omdat de moeilijkheid van een juiste definitie niet te ontkennen was, terwijl het eerste gedeelte van art. 3 aldus werd gewijzigd: Alleen de geneeskundige mag binnen de grenzen zijner bevoegdheid in het openbaar aankondigen, dat hij de geneeskunst uitoefent, of een titel voeren, die hem aan het publiek als geneeskundige aanwijst. Die wijziging betreuren wij, van ons standpunt, ten zeerste. Wanneer het aankondigen van een geneesmiddel met uitoefening van geneeskunde werd gelijk gesteld, wanneer dus het oorspronkelijk Regeerings-voorstel ware aangenomen, de bestrijding van de kwakzalverij ware veel gemakkelijker geweest, al had men dan ook de individueele vrijheid van tal van kwakzalvers aangerand. Wat het zwaarst is, moet het zwaarst wegen; bij andere wetten (b. v. de wet tegen besmettelijke ziekten) was men — en terecht — toch niet zoo bang voor het aanranden van de individueele vrijheid. MR. PLÉYTE komt later nog op dit punt terug en vervolgt thans aldus: „De wet op de uitoefening der artsenijbereidkunst was de geijkte plaats, om de bepalingen tot het tegengaan der kwakzalverij op te nemen, en wanneer de tot wet verheven bepalingen van het ontwerp daarvan nu juist niet openlijk getuigenis afleggen, aan de bedoeling der Regeering zal wel niemand twijfelen, die zoowel de verschillende artikelen van het ontwerp als hare toelichting kent. „Ik durf zelfs beweren, dat de wet op de artsenijbereidkunst op dit stuk haar doel ten eenenmale heeft gemist. „Welk ideaal mag men zich stellen van een geneeskundige staatsregeling ? „'t Is dit, dat er alom in den lande gelegenheid bestaat goede geneeskundige hulp te bekomen en geen anderen dan deskundigen de geneeskundige praktijk uitoefenen. De arts kan echter niet èn patiënten bezoeken èn zich bezighouden met het tijdroovende werk van bereiding der artsengen ; daarom moet de arbeid verdeeld worden. Br worde dus gezorgd, dat er alom in den lande een voldoend aantal artsenij bereidkundigen gevonden worde tot het bereiden der artsengen, en dat alleen artsen ijbereidkundigen de naar wetenschappelijk voorschrift bereide geneesmiddelen afleveren. Ten slotte worde, zoowel op den toestand der volksgezondheid, als op hen, die ter bevordering daarvan werkzaam zijn, van staatswege deugdelijk toezicht uitgeoefend. Dat dit ideaal moeilijk te bereiken is, valt niet -te ontkennen; niet dan stap voor stap komt men tot het doel, mits elke stap gedaan worde in de goede richting. Een zoodanigen stap deed men zeer zeker met de invoering der artsenijbereidkundige wet, maar al mocht deze ook het bereiden van artsenijen uitsluitend aan bevoegden vergunnen, het afleveren ervan liet zij binnen de veel te ruime grenzen, door art. 30 gesteld, vrij. „Hoewel uitgaande van het goede beginsel, dat men onderscheid dient te maken tusschen groothandel en kleinhandel in geneesmiddelen, daar de kleinhandelaars alleen tot medicinaal gebruik leveren, en dus artsenijbereidkundigen dienen te zijn, heeft de wetgever dat beginsel zóó uitgedrukt in art. 30, dat de weg tot misbruik geheel openligt en door iederen kwakzalver betreden kan worden. „In art. 1 wordt de bevoegdheid tot bereiden en afleveren alleen aan apothekers, aan hulpapothekers en leerlingen onder toezicht van apothekers vergund ; aan allen, die de geneeskunde uitoefenen, al voldoen ze overigens aan de door de wet gestelde voorwaarden van bekwaamheid, is het afleveren van geneesmiddelen verboden, indien, ter plaatse waar zij de praktijk uitoefenen, een apotheek gevestigd is, en zij niet van Gedeputeerde Staten de vereischte vergunning hebben bekomen, een vergunning, die alleen mag worden verleend, als er slechts één apotheek gevestigd is. Zijn alzoo alleen de apothekers de personen, bevoegd tot verkoop in 't klein van geneesmiddelen, geheel vrij zijn zij daarbij niet, daar vergiftige zelfstandigheden door hen, behalve op medisch voorschrift, alleen aan geneesheeren, apothekers en veeartsen mogen geleverd worden en aan andere personen niet, dan na kennisneming van het doel, waarvoor men 't wil aanwenden en op schriftelijk onderteekende aanvraag. De apotheker mag voorts (niet vergiftige) geneesmiddelen niet afleve. ren, dan op recept, of die met bepaalde aanduidin
Page 1 and 2: No. 1. Twaalfde Jaargang. Januari 1
Page 3: „Nu, erg bang was ik voor die hag
Page 7 and 8: ^de eigenaars enz. der apotheken te
Page 9 and 10: No. 3. Twaalfde Jaargang. Maart 189
Page 11 and 12: treden omtrent de mogelijkheid om,
Page 13 and 14: No. 4. Twaalfde Jaargang. April 189
Page 15 and 16: wel is waar niet zoozeer tot den ha
Page 17 and 18: No. 5. Twaalfde Jaargang. Mei 1892.
Page 19 and 20: dien wonderdokter in het krijt tree
Page 21 and 22: No. 6. Twaalfde Jaargang, Juni 1892
Page 23 and 24: of Galkwalen, Aambeien, enz., zijne
Page 25 and 26: elioorende bij No. 6 van liet Maand
Page 27 and 28: dat daarin aan de in 1890 te Londen
Page 29 and 30: No. 7. Twaalfde Jaargang. Juli 1892
Page 31 and 32: al te luid in te stemmen met hen, d
Page 33 and 34: No. 8. Twaalfde Jaargang. • Augus
Page 35 and 36: voegd zijn, maar zich. wel bevoegd
Page 37 and 38: No. 9. Twaalfde Jaargang. September
Page 39 and 40: langzaam uit te roeien. Alleen door
Page 41 and 42: No. 10. Twaalfde Jaargang. October
Page 43 and 44: Oude menrchen herkrygen hun geest,
Page 45 and 46: No. 11. Twaalfde Jaargang. November
Page 47 and 48: aard der ziekte duidelijk erkend is
Page 49 and 50: No. 12. Twaalfde Jaargang. December
Page 51 and 52: de middelen van mijnheer Kleijnscho

1 - Vereniging tegen de Kwakzalverij

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?