1 - Vereniging tegen de Kwakzalverij

voegd zijn, maar zich. wel bevoegd achten, om door hun industrialisme
duizenden onzer burgers te benadeelen in hun
beurs en hun gezondheid?
„Onze geneeskundige wetten zijn nooit populair geweest,
werden en worden zelfs door onze ministers, door hooge
en lagere administratieve ambtenaars en de rechterlijke macnt
slechts schoorvoetend gehandhaafd. Wat wonder dat onder
zulke omstandigheden voor brutale kwakzalvers de mazen
der wet open blijven, zoodat zij er niet eens noodig hebben
door te sluipen ! * Zij achten zich buiten de wet staande en
tnotseeren alle wettelijk gezag."
Met deze meening kunnen wij ons natuurlijk van
ganscher harte vereenigen.
Berichten.
Sequah-iana uit Indië. Sequah heeft gisterend
avond voor het eerst gedurende drie kwartier op
het Koningsplein, staande in zijn kermis wagen, de goe
gemeente zijne geneesmiddelen aangeprezen. Het gehoor
bestond uit een paar honderd inlanders, een twintigtal
indo's en zeer enkele Europeanen. Een kreupele inlander
werd in den wagen geholpen, kreeg een paar fleschjes
medicijn cadeau en bleef verder — zonder gewreven of
geknepen te worden — onbeweeglijk in den wagen
zitten, denkelijk ter stoffeering, waartoe ook een inderdaad
fraai orgel dienen moest, dat af en toe gedraaid werd,
onderwijl de fleschjes (de twee zeer kleine flacons voor
f 2.50) aan den man werden gebracht en reeds dadelijk
veel aftrek hadden. Alles wat door Sequah in het
engelsch met galm enden preektoon werd georeerd, werd
door een tolk in het maleisch herhaald. Sequah was
geheel in het zwart gekleed en blootshoofds.
Batav. Handelsblad.
Aan Sequah is alleen vergunning gegeven om zijne
medicijnen te verkoopen ; hij mag noch tanden trekken,
noch wrijven. Op zijn kar staat een groot orgel en de
kar reed heden morgen rond, terwijl het orgel gedraaid
werd. Java-Bode.
Yan Sequah gesproken ; van morgen opperde een der
schouten tegenover een vliegenden procureur de vrees
dat de Sequah-drukte wel eens opstopping der openbare
wegen tengevolge kon hebben.
— Och, luidde het leuke antwoord, tegen Verstopping
heeft de man zeker ook wel het een of ander laxeermiddeltje
in voorraad. Batav. Handelsblad.
Naar aanleiding van de Sequah-olie deelt men ons
mede dat er in kampong Lima een hadji woont, Abdoel
Hamid geheeten, die een middel verkoopt tegen de
meest inwendige ziekten, in het bijzonder tegen longtering
probaat. De olie wordt getrokken uit allerlei
beesten, schorpioenen, duizendpooten, hagedissen, kakkerlakken
en zoo al meer. Java-Bode.
Een inlandsche „Sequah." Te Djokdja
is een inlandsche kwakzalver, die beweerde alle kwalen
te kunnen genezen en aan arme lieden te eten gaf, als
schadelijk voor de openbare rust, gevangen gezet. Hij
zeide ook, dat hij de menschen voor f 5 rijk kon maken.
- (Vaderl.)
Een Nederlander, wonderdokter in
den vreemde. Dezer dagen is te Pittsburg (Pennsylvanie)
de wonderdokter P. Mollinger overleden, wiens
voornaamste geneesmiddel bestond in bidden.
Duizenden zieken uit alle staten der Unie kwamen naar
hem toe, in de hoop door zijn gebed te worden genezen,
en zijn plotselinge dood heeft honderden patiënten, die
onder zijne behandeling waren, tot wanhoop gebracht.
Mollinger, een Nederlander van geboorte, studeerde
eerst in de medicijnen, en later werd hij priester. Zijn
nalatenschap wordt geschat op 2 à 3 millioen dollars.
Hij was 70 jaren oud. N. v. d. Dag.
Carbolic Smoke Ball. Sedert geruimentijd
werd in Engeland een gebreveteerd artikel verkocht
onder den naam „carbolic Smoke' Ball." Den koopers
van dit luchtzuiverend rookballetje, werd onder meer
beloofd, dat zij, na drie weken flink gebruik, niet meer
vatbaar waren voor influenza. Het artikel doodde de
gevreesde microben. Eene eerzame dame, mevr. Carlill
genaamd, kocht en gebruikte een „carbolische rookbal",
maar nadat zij drie weken het voorschrift vlijtig had
toegepast, werd zij door influenza aangegrepen. Zij
meende nu echter aanspraak te mogen maken op de
honderd pond, uitgeloofd voor ieder, die, na aanwending
van het voorbehoedmiddel, toch door influenza werd
aangetast. Maar de compagnie, die ter aanprijzing van
haar artikel dit alom had laten bekend maken, vond
het niet noodig hare belofte te vervullen. Voor den
rechter gedaagd, liet zij door harerf advocaat verklaren,
dat er geene overeenkomst bestond ; de dame eischeresse
zou zeker het voorbehoedmiddel niet precies volgens
voorschrift hebben aangewend, enz. enz. De rechter veroordeelde
de compagnie echter om de honderd pond te
betalen en wel terstond. Een beroep om uitstel van
het in werking treden van bet vonnis tot in hooger
beroep uitspraak zon zijn gedaan, werd afgewezen en de
Maatschappij bovendien in alle kosten veroordeeld.
Oprechte JSaarl. Courant.
Oidtmann als bierhandelaar. De Staatscourant van
1 Juli bevat de beschrijving van het handelsmerk voor
bier, (India-kina-beer) ingezonden door Dr. A. Oidtmann
te Maastricht.
Zou het met het bekende Purgatief niet meer gaan ?
Rechtszaken.
In eene bijzonderlnk daarvoor belegde strafzitting stond
voor het kantongerecnt te Groningen terecht CharlesjDavenport,
anders gezegd Sequah, wien door het Openbaar Ministerie
waren te last gelegd twee overtredingen der geneeskundige
wet, en wel m de eerste plaats die van in het
openbaar aangekondigd te hebben, immers in een lokaal
waarin ieder tegen betaling van tien cent de toegang werd
verschaft, dat hjj dien avond (d. w. z. 8 Juli) 2 personen
zou wrijven met zijn Sequah-olie en dat hij massage uitoefende
ter genezing van lijders aan rheumatische aandoeningen;
in de tweede plaats die van het onbevoegdelük
uitoefenen der geneeskunde door met het doel genezing
aan te brengen enkele door rheumatische aandoeningen
aangetaste licnaamsdeelen van sommige personen te wrijven.
Als tolk deed dienst de heer Picnot, ïeeraar in het Engelsch
aan de hoogere burgerschool te Groningen.
De quaestie was zuiver gesteld, t. w. of iemand bevoegd
is in tegenwoordigheid van een geneeskundige massage uit
te oefenen. De ambtenaar van het O. M. meende na het
verhoor van de getuigen tot de conclusie te mogen komen
dat de gedaagde m casu niet was een instrument van het
denkend hoofd, als doctor, maar veeleer de hoofdpersoon,
terwijl de doctor er vrij wel als een pop bijstond. Maar
zelfs al had de dokter meegeholpen dan nog moest men in
hetgeen geschied was zien eene overtreding der wet: de
dokter deed dan wat hij mocht doen, maar gedaagde niet.
De ambtenaar, die het een zoowel als het ander bewezen
achtte, requireerde dan ook schuldigverklaring en veroordeeling
van beklaagde wegens het Ie feit tot 25 gl. boete
en. wegens het 2e feit tot 7 dagen principale hechtenis.
Mr. D. Simons uit Amsterdam verdedigde den gedaagde
en legde er den nadruk op in zijn pleidooi dat bekl., handelende
in tegenwoordigheid en onder toezicht van een
geneesheer, niet handelde tegen de wet, welker bedoeling
het is dat een bevoegd geneeskundige aanwezig zij die de
verantwoordelijkheid dragen kan van hetgeen plaats vindt,
terwijl die bedoeling geenszins is om de artsen te protegeeren
of een monopolie te verïeenen. Wanneer maar net publiek
gewaarborgd is tegen de handelingen van niet-deskundigen.
Dat is hier het geval. Gaat beklaagde in zijne handeling
te ver, dan komt de aanwezige geneesheer met zijn „halt
daaraan een grens stellen. Beiden, Davenport en Doeff, zijn
bedienden, als men het zoo noemen wil, der Sequah. Comp.
Limd., en hebben .ieder hun bepaald aangewezen taak. Dat
doende is noch de een, noch de ander strafbaar, en pleiter
meent dan ook l de verwachting te mogen uitspreken dat
geene veroordeeling volgen zal. Mocht deze toch volgen dan
meent spreker dat er althans geen reden is om principale
hechtenis op te leggen. Al beweerde het O. M. zulks, recidive
is hier niet; deze vervolging is een novum.
Na re- en dupliek werd de uitspraak bepaald o ver 8 dagen.
In het vonnis, toen gewezen, werden ter beantwoording
gesteld de volgende vragen :
Ie. Heeft gedaagde geneeskundigen bijstand verleend ?
Zoo ja
2e. Heeft hg dien bjjstand verleend als geneeskundige ?
Zoo ja
3e. Heeft hjj dien bijstand verleend buiten noodzaak en
als beroep ?
De eerste vraag werd bevestigend beantwoord omdat, ook
volgens de eigen verklaring van den gedaagde, deze gemasseerd
had met het doel om te genezen.
Het antwoord op de tweede vraag was mede bevestigend.
Immers j het kwam er op aan of gedaagde den geneeskundigen
bjjstand had verleend als geneeskundige wanneer hjj
niet was in dienst van een geneeskundige. En zulks was
hier niet het geval. Want iemand, die geneesheer is, treedt
nog niet als geneeskundige op wanneer hfj, tegenwoordig
zijnde op een plaats waar geneeskundige bijstand wordt
verleend, zich niet met het verleenen van dien bijstand bemoeit
en alleen is een ljjdeljjk toeschouwer. In zoo'n geval
is de zoogenaamde bediende en niet de geneeskundige, de
handelende persoon, zelfs al houdt laatstgenoemde eenig
toezicht om zoo noodig zjjn waarschuwende stem te kunnen
doen hooren.
Ook de derde vraag werd bevestigend beantwoord door
den kantonrechter, die aannam dat de te Groningen in
grooten getale aanwezige doctoren gaarne gehoor geven
aan elke tot hen komende roepstem om de ladende menschheid
de vruchten van hunne wetenschappelijke kennis te
doen plukken; en tevens dat gedaagde als beroep of bedrijf
zijn bijstand heeft verleend daar hjj, al deed hjj het zonder
betaling te vragen of aan te nemen, op een avond twee
personen behandeld heeft en hij heeft aangekondigd dater
tengevolge van bijzondere omstandigheden niet meer patiënten
konden worden geholpen.
De verzwarende omstandigheid van de recidive werd door
den kantonrechter niet aangenomen, daar het in Amsterdam
een geheel ander geval was, toen immers beklaagde niet
was bijgestaan door een geneeskundige.
Op grond van een en ander werd bekl. schuldig verklaard
aan overtreding der geneeskundige wet in verband met art.
436 Wetboek van Strafvordering door uitoefening der geneeskunde
als beroep of bedrjjf zonder daartoe te zijn toegelaten,
en deswege veroordeeld tot eene geldboete van f25.
Van het in het openbaar aankondigen dat hij de geneeskunde
uitoefende, werd hy vrijgesproken. N. Bott. Gt.
GOOLÀM KADER heeft voor het kantongerecht te Amsterdam
terecht gestaan. In het volgend nommer zullen wjj op dit
geding terug komen, thans zjj alleen vermeld, dat door het
Openbaar Ministerie den maximum eisch werd gesteld
bestaande in zes geldboeten van f 300 elk (te vervangen
door 60 dagen hechtenis elk) en één geldboete van ƒ200
(subsidiair 40 dagen hechtenis). De ambtenaar van het
O. M., Mr. COHEN TES VAERT drukte zijn leedwezen uit, dat
de wet niet gedoogde onmiddellijke hechtenis te gelasten.
Dr. WESTHOFF, oogarts te Amsterdam werd als deskundige
gehoord, benevens een aantal patiënten als getuigen
à charge en à décharge.
De verdediger Mr. TH. HEEMSKERK hield een verbazingwekkend
pleidooi waarin hg zijn diepe verontwaardiging
uitsprak over den eisch, en op een mindere straf aandrong.
Bjj de uitspraak werd GOOLAM KADER veroordeeld tot
zeven geldboeten van ƒ150, subsidiair 30 dagen hechtenis
voor elke boete.
I)e stem yan een ouden, goeden bekende.
In de nos. van 2 en 5 Juli van De Echo, Volksblad
voor Nederland, zijn belangrijke artikelen over
kwakzalverij verschenen, welke geheel in onzen geest
vallen. Trouwens, dit is niet te verwonderen wanneer
men weet dat niemand anders aan het woord
is dan onze vroegere Redacteur Dr. Vitus Bruinsma.
Zoo gaarne hadden wij de artikelen in hun
geheel overgenomen, maar daar onze plaatsruimte
dit verbiedt, moeten wij ons bepalen tot een gedeelte,
dat o. i. den spijker zoo juist op den kop
slaat.
Tegenover de bewering van sommigen — of liever
van velen, die nog steeds heil bij kwakzalvers
zoeken — dat deze kwakzalvers inderdaad genezingen
bewerkstelligen, (getuigen de lange lijsten van personen,
die gunstige getuigschriften hebben afgegeven),
en dat men niet altijd die genezing bij den dokter
vindt, stelt de geachte schrijver het volgende:
„De natuur is mild en de natuur is vol raadsels. Wonderlijke,
onverwachte genezingen komen inderdaad voor,
eiken dag, zonder hulp van eenigen dokter of kwakzalver.
Maar zij zijn zeldzaam en niet gemakkelijk te ontdekken.
Doch de kwakzalvers weten ze te vinden, schrijven ze in de
courant en nemen voor zich de eer, die aan de natuur
toekomt.
„Stel eens, dat iemand druppeltjes verkocht, die men
moest innemen, om gelukkig in de staatsloterij te spelen.
Gij „gelooft" er niet aan en velen met u niet, maar toch
zou de man, die het beproefde, na eenigen tijd wel veel van
zijn fleschjes geplaatst hebben, al ware het alleen door dat
hij ze in het begin gratis of met geld toe gaf. Als die man
nu al de koopers van zijn waar, die inderdaad daarna een
prijs winnen, een getuigschrift laat teekenen, luidende : De
ondergeteekenden verklaren na het innemen van de wónderdruppeltjes
werkelyk een prijs uit de lotery getrokken te hebben,
en gij ziet dan dat stuk in de krant, met een lange reeks
namen er onder, zoudt gij dan niet beginnen te twijfelen ?
Alleen wanneer gij daarnaast zaagt, de tienmaal langere
lijst van personen, die ook de druppeltjes trouw hadden
geslikt, maar met een niet waren uitgekomen, (doch die de
kwakzalver natuurlijk niet zal publiceeren) dan zoudt ge geen
gevaar hebben „er in te loopen."
„Zoo gaat het nu met alle kwakzalvers. De enkele gevallen,
waarin hun middeltjes iets hebben geholpen, of beter,
waarin de natuur hulp heeft verleend en hun middeltjes het
schijnen te hebben gedaan — die enkele zeldzame gevallen,
worden met bluffende toespraken aan de groote klok gehangen,
maar de honderd- ja duizendvoud talrijker andere gevallen,
daarover wordt gezwegen als het graf.
„Nu ja" — zoo hoor ik weer tegenwerpen — „maar de
dokters genezen toch ook niet al hun patiënten, het mocht
wat 1 '. Zeker, het mocht wat, het ljjkt er niets naar. Als
de geneeskunde volmaakt was en alle geneeskundigen eveneens,
dan zouden wij heel wat beter er aan toe zijn en de
Sequah's en Goolam's bleven van zelf zonder patiënten.
Doch nu dit niet zoo is, is dit nog geen reden om niet
nauwgezet toe te zien, dat men toch van die onvolmaakte
wetenschap nog het allerbeste gebruik make, dat mogelijk;
is, en haar ernstigste en meest vertrouwbare beoefenaars
te hulp roepe.
„Indien — om nu maar een doode te noemen, teneinde
geen reclame voor een levende te maken — indien wijlen
Prof, DONDERS, de groote oogheelkundige, eens een lijst
gepubliceerd had van al de arme blinden en half-blinden,
die hij door zijn kunstvaardige hand het licht der oogen
heeft teruggegeven, zoudt gij niet denken, dat die lijst nog
een heel anderen indruk zou gemaakt hebben dan de mooiste
getuigschriften van Goolam Kader ? En zoudt ge niet meenen,
dat spoedig het groote publiek hem zou houden voor
iemand, die alle blinden ziende maakt ?
Maar Prof. DONDERS blufte niet met zijn genezingen in de
kranten en geen enkel degelijk geneeskundige doet dat. Een
dokter, die zijn roeping begrhpt en eerlijk man is, wgdt
zich aan zijn patiënten, zonder bluf of reclame voor zichzelf.
Is hij werkelijk hoogst bekwaam in zijn vak, of in eenig
onderdeel daarvan, dan kan hij genoeg geld verdienen bovendien.
De grootste geneeskundigen, aan wie de wetenschap
en dus de lijdende menschheid veel heeft te danken, hebben
altijd wel door hun stillen arbeid zooveel naam .gemaakt,
dat zij geen broodsgebrek behoefden te lijden, maar ruim
voor £un hulp betaald werden.
Alleen wie naam wil maken zonder dien te verdienen,
gebruikt advertenties in kranten, aanplakbiljetten, gouden
praalwagens en .zulk soort van hulpmiddelen."
Sequah—geen kwakzalver?
Sequah voor de zooveelste maal en tot vervelens
toe. Wij vervelen onze lezers, ons zelven en toch
mogen wij niet zwijgen.
In den laatsten tijd worden vanwege de Sequah-
Maatschappij boekjes langs de huizen verspreid, die
onder den titel „Gouden regels' 1 de talrijke reclames,
vergezeld van getuigschriften, bevatten, die men