In de tuin van de dood

More documents

Recommendations

Info

8 IN DE TUIN VAN DE DOOD HET BELANG VAN LIMBURG - DONDERDAG 30 OKTOBER 2008 Stilstaan bij Allerheiligen Op het kerkhof van Laken Het kerkhof van Laken, gelegen rondom de 13de-eeuwse parochiale Onze-Lieve-Vrouwkerk, is ongetwijfeld een van de mooiste van het land. Dit Père Lachaise van België groeide in de 19de eeuw uit tot een camposanto voor al wie naam en faam had verworven, in Brussel werkzaam of gehuisvest was en kerkelijk begraven wilde worden. Talloze kunstenaars konden ongehinderd vormgeven aan een ongerept nationalistisch elan, vertolkt door ideologisch gekleurde neo-stijlen, realistische portretsculpturen of allegorische evocaties. De beeldengroep op het graf van de familie Ghémar (grote foto) is een mooi voorbeeld van het thema ‘De Drie Leeftijden’gecombineerd met een allegorie op de Wetenschappen (fakkel, boeken, wereldbol), een werk uit 1869 van de Franse kunstenaar Albert- Ernest Carrier-Belleuse, leermeester van onder meer Auguste Rodin. Louis Ghémar was een van de grote Belgische pioniers van de fotografie. Foto’s Luc DAELEMANS Nader tot u Allerzielen blijft voor mij een al te moeilijk feest, want zij, met wie ‘k het vieren wil, zijn er al lang geweest. Als ik gestorven ben zal in de tuin van dit museum boven het warrig bladerengedruis een merel net zo helder zingen op net zo’n late voorjaarsdag. En ik, ik zal er niet meer zijn om door dit zingen te vergeten dat ik moet sterven mettertijd. Geloof Mats Beek Jan Eijkelboom (+ 26 februari 2008) Nu alles faalt, heeft dit alleen nog waarde voor mij, die nooit één waarheid heb ontdekt: ik zal van u niet scheiden als deze aarde mijn pover lichaam dekt. Ik heb maar één geloof: nooit gaat verloren wat eens de liefde zalig heeft bevrucht, en waar er twee elkander toebehoren is zelfs de dood geen vlucht. Zo gaat het met de wereld: in de herfst ontdoet de wilg zich van zijn bladeren. (Tanehiko 1820-1842) Tachtig en vijf jaar lang, heb ik mijn plezier gehad van maan en bloemen. Blaas als je wilt, herfstwind – de bloemen zijn alle verwelkt. (Tanko 1826-1884) (Gansan 1814-1895) Sta op, laat ons gaan – langs het pad ligt de heldere dauw. (Fujo 1712-1764) Ik verdwijn – in het raam blijft de sneeuw op de Arendberg liggen. (Shiko 1690-1743) Ik vraag me af Naar waar de winden van de winter De regenwolken jagen. (Hakuen) Je hebt je plicht gedaan Tot vandaag Oude vogelverschrikker Jan Van Nijlen (Raishi) Begin november Ik sta te staren als met Chinese ogen. Ik heb de grond zo lief en ’t boomvolk dat nu uit de reuk der aarde onbewogen te rijen staat van ’t landschap naar de stad. Het is begin november en de dagen, grijs van de mist des daags en grauw te nacht, doen mij intenser aan dit heden vragen, wanneer ik mijn laatste droom daar in die grond verwacht. Zerk Uw namen die weer samen staan, als in de dood opnieuw verliefd: nooit leek u zozeer ingelijfd bij alles wat er vroeger was. Nooit leek u zozeer niet vergeten, uw laatste zoen in steen gegrift, alsof men nooit meer kwijt kan raken wat men voorgoed verloren heeft. Pierre Kemp Luuk Gruwez
met fotografie en poëzie IN DE TUIN VAN DE DOOD HET BELANG VAN LIMBURG - DONDERDAG 30 OKTOBER 2008 Novembertroost Zij die hier zo wit in haar zorgstoel zit nu de dagen donkerder worden en de mist op de vlierstruik bevriest, wat vraagt zij nog, deze vrouw? Een emmertje vuur voor de winterkou en een korf van riet voor haar winterverdriet, en een bedelbed voor haar laatste gebed, als zij afscheid nemen moet voorgoed. Pieter G. Buckinx De gestorvene Zeven maal om de aarde te gaan, als het zou moeten op handen en voeten; zeven maal, om die éne te groeten die daar lachend te wachten zou staan. Zeven maal om de aarde te gaan. 9 Zeven maal over de zeeën te gaan, schraal in de kleren, wat zou het mij deren, kon uit de dood ik die éne doen keren. Zeven maal over de zeeën te gaan – zeven maal, om met zijn tweeën te staan. Allerzielen Ida Gerhardt Soms loopt er door een drukke straat ineens een oude kameraad of reisgenoot. Je weet zodra je hem begroet: het kan niet dat ik hem ontmoet, want hij is dood. Eerst ben je nog een tijd verbaasd omdat die levende toch haast die dode was. Heb je de zaak dan afgedaan, dan komt er weer zo’n dode aan, met flinke pas. Thuis van het dodencarnaval zie je de spiegel in de hal, je schrik is groot: die man daar in het spiegelglas, met die bekende regenjas, was die niet dood? Willem Wilmink
Page 1 and 2: In de tuin van de dood Een overzich
Page 3 and 4: IN DE TUIN VAN DE DOOD HET BELANG V
Page 7: Hoeselt • Een concessie loopt voo
Page 11 and 12: Het basispakket Het basispakket omv
Page 13 and 14: het internet IN DE TUIN VAN DE DOOD

In de tuin van de dood

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?