Wereldbeeld 2011-03 - Vereniging voor Verenigde Naties

Dongtan, China’s eerste eco-stad, zou tegen 2040
een half miljoen inwoners moeten tellen. De site
wordt 8.600 hectare groot en zal in eigen, hernieuwbare
energie kunnen voorzien. Landbouwproducten
zullen biologisch geteeld worden en emissies van wagens
worden tot een minimum herleid door een uit-
FIGUUR 3 ! Dongtan
Bron: www.blog.lib.umn.edu/evans391/architecture/dongtan-east-village-and-east-lake.jpg
Een veranderde houding
ten opzichte van steden
De omvang van de urbanisering, het toenemende
aantal grote steden en de ongeziene grootte van de
grootste steden, heeft tot een veranderde houding
ten opzichte van steden geleid. Waar multilaterale
instellingen zoals verschillende VN-organisaties en
de Wereldbank in de jaren ’50 en ’60 gekenmerkt
werden door een rurale focus, zorgde de versnelde
verstedelijking aan het eind van de jaren ’60 ervoor
dat ze meer aandacht gingen schenken aan de rol
van steden in vraagstukken van ontwikkeling. Dat
vertaalde zich vanaf de jaren ’80 zelfs in een beweging
om steden als rechtstreekse partners te gaan
zien en aldus nationale overheden te omzeilen.
Vooral de opkomst van een internationaal milieuagenda
en het debat rond duurzame ontwikkeling
brachten steden en lokale overheden meer op de
JAARGANG 35, NR. 159, 2011/3
gebreid net van voet- en fietspaden en publiek transport.
Hoewel de ontwikkeling van beide steden niet
van een leien dakje verloopt en ze bovendien kleinschalig
zijn, kunnen de ontwerpen een inspiratie zijn
voor andere initiatieven.
voorgrond. Uit de VN-milieuconferentie (Stockholm,
1972) kwam de eerste Habitat-conferentie in
Vancouver (1976) voort die een mijlpaal was in de
ontwikkeling van een agenda omtrent de uitdagingen
van stedelijke leefomgevingen. Het Brundtlandrapport
(1987) van de Wereldcommissie voor Milieu
en Ontwikkeling wijdde een hoofdstuk aan deze problematiek
en benadrukte dat lokale overheden meer
politieke, institutionele en financiële capaciteit nodig
hebben om hun bijdrage aan duurzame ontwikkeling
te kunnen leveren. Deze boodschap werd herhaald in
navolging van de top van Rio (1992) met de erkenning
van lokale overheden als een van de major
groups of civil society 5 en de oproep tot de implementatie
van Lokale Agenda’s 21. Vier jaar later hadden
reeds 1.800 lokale overheden daartoe een initiatief
genomen. Gaandeweg zal echter het label ‘Lokale
Agenda 21’ aan belangstelling inboeten, bijvoorbeeld
in Vlaanderen waar heel wat steden en gemeenten
wel aan de slag gaan volgens principes die in lijn lig-
19