Pied a terre - Santiago

Fred Barella uit Uitgeest heeft ervaren dat het pelgrimspad niet alleen bedekt is
met voetstappen; eenmaal eraan begonnen wordt je voor je leven pelgrim. Een
tandarts in Moissac behandelde hem gratis omdat hij op weg was naar Saint
Jacques. Hij heeft goede herinneringen aan de mooie stille gites in Frankrijk en
de abdij van Conques. Later heeft hij daar als enige Hollander en protestant drie
weken als vrijwilliger gewerkt. Ook dat was een bijzondere ervaring.
Theo Dijkstra uit Bergen heeft in 1996, 1997 en 1998 de westelijk route gelopen.
Hij heeft mensen uit allerlei landen ontmoet. Velen van hen ergerden zich aan de
"asfalt-pelgrims", die al liftende de weg naar Santiago aflegden, de "mountainbi-
kers", die het voetpad onveilig maakten, de "misbruikers" (veelal jonge
Spanjaarden) die rookten, dronken, veel lawaai maakten en de refugio's zien als
een goedkoop vakantieverblijf, de "auto-peregrino's die de laatste paar honderd
meters voor de refugio de rugzak op doen, naar de refugio lopen en de plaatsen
van de lopers en fietsers al vroeg in de middag bezetten. Pax Christi Spanje pro-
beert de oude camino in ere te herstellen door een aantal refugio's te sluiten en
de afstand tussen de refugio's te vergroten tot 30 a 40 km. Hij informeert ons
ook over een twee dagen durende opleiding tot refugio-beheerder in het kloos-
ter van de Benedictinessen in Leon.
Ans Maas uit Wervershoof heeft dit jaar de laatste etappe van haar pelgrimstocht
(van Saint-Jean-Pied-de-Port
tot Santiago) afgelegd, samen met haar wandel-
maatlopie Ruiter. Op een nuchtere, ontwapenende manier vertelt zij hoe je
steeds bezig bent met overleven: lopen, eten, drinken en slapen. Ze heeft geno-
ten van de vele ontmoetingen en het onderweg zijn.
Ed Nozeman uit Castricum heeft dit jaar de 2de etappe van zijn tocht (Saintes -
Logroño) gefietst. Het duinlandschap van Les Landes met kerkjes uit de 12de
eeuw en keltische kruisen op de kerkhoven heeft hem bijzonder geboeid. Hij
heeft mensen uit de hele wereld ontmoet en trof een belgische politieman met
wie hij samen is opgefietst.
Kees Selie uit Castricum had een zware rugzak en kreeg pijn in zijn schouders. Hij
heeft zich afgevraagd: "waarom doe ik dit allemaal ?"Toch was het-onderweg-
zijn een mooie ervaring.
Door "het loslaten" werd het ook lichter op zijn schouders. Hij raakte ontroerd
door de liefde die hij van de mensen ondervond. Ook werd hij getroffen door de
kleinschaligheid van het boerenbedrijf, waardoor de mensen ontspannen en zon-
der stress leefden, terwijl ze alles hadden wat ze nodig hadden.
Ben Postumus uit Volendam, vertelde ons een wonderlijke anekdote over een
fiets van een medepelgrim die uiteindelijk in een café door hem verkocht werd.
Dat leverde precies het geld op waarmee zijn medepelgrim de reis naar huis kon
betalen.
Al deze verhalen werden afgewisseld door de beeldende gedichten die Elly van
Kalken uit Zwaag op haar tocht van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Santiago had