Pied a terre - Santiago

VAN DE VOORZITTER
DE ZOEICNDE PELGRIM
Historisch bekend is de uitspraak: Quo vadis? Waar ga je naar toe? Maar minstens
zo interessant is: Wat zoek je? Veel lopende pelgrims weten waar ze naar toe
lopen en in onze gelederen is dat vaak Santiago de Compostela. Maar waarom,
wat zoek je tijdens het lopen, is een veel moeilijker vraag en voor iedereen sterk
verschillend.
Vaak zijn de ervaringen onderweg en de herinneringen die je naar huis mee terug
neemt, anders dan je van tevoren gedacht had. Het zijn wel de onderwerpen
waar nog lang over nagepraat wordt en je misschien wel de rest van je leven bij-
blijven. Het lijken zonder uitzondering hoogst persoonlijke ervaringen. Mij ver-
baast altijd de hoeveelheid tijd die er in regiovergaderingen besteed wordt aan
de uitwisseling van ervaringen en de expliciete vreugde bij de herkenning van
andermans belevenissen op de Camino. Blijkbaar is ook dat hoogst individuele
bespreekbaar in een groep. Ook in de werkgroep Spiritualiteit worden gevoelens
over het pelgrimeren uitgewisseld. Het is fijn dat mensen zichzelf daarin kunnen
herkennen.
Ik denk dat dat een sterke kant van het Genootschap is; leden met meer ervaring
met de pelgrimstochten naar Compostela die bereid zijn dat te delen met begin-
nende pelgrims. Ik heb dan ook het vertrouwen erin dat het boekje Praktisch
Pelgrimeren dat wij ter gelegenheid van het heilig jaar willen uitgeven voor de
leden door de leden geschreven gaat worden. Ik heb bij leden van het
Genootschap zelden het idee dat ze niet weten waar het over gaat bij pelgrime-
ren hoewel de persoonlijke belevenis heel verschillend kan zijn.
Kerstmis zal voor mij er weer één zijn in het teken van lange afstands wandelen.
Kerstmis is dan ook een tijd van voorbereiding en dan niet van lekker eten of
familiebezoek maar van routes uitzoeken en onderdak regelen. De onthechting
van het dagelijks werk, die je dan ervaart, geeft midden in de winter toch wel een
speciaal gevoel.
Maar wat ik zoek? Ik weet het niet, maar het heeft wel iets te maken met het los-
laten van de gewone dagelijkse dingen en de lichamelijke inspanning van het
lopen op een koude winterdag. En het heeft iets heel bijzonders om op
Oudejaarsdag in je eigen warme huis terug te keren.
Het bestuur zit duidelijk in een tijd van verandering. De najaarsvergadering was
de eerste keer voor zover ik weet dat Mireille Madou er niet bij was. Nico Zijp zou
eerst ook komen om afscheid te nemen maar is toch niet lichamelijk in staat om
van de partij te zijn.
De Redactie van delacobsstaf heeft te kennen gegeven er na de voorjaars-
vergadering mee op te houden. Zij hebben een groot aantal jaren gezorgd voor
een zeer verzorgd blad en beschikten inmiddels over een grote ervaring in het